Ο κόουτς Γιάννης Λίβανος ανέλυσε την Ιορδανία στην εκπομπή “Άμεσο Ριπλέι” του ΕΟΚ WebRadio με τον Μαρίνο Πρίντεζη και τον Γιάννη Λαμπίρη.
Ο Έλληνας τεχνικός ανέλυσε την αυριανή (26/8, 11:45) αντίπαλο της Εθνικής μας ομάδας στην πρεμιέρα του Παγκοσμίου Κυπέλλου, στην οποία διετέλεσε χρέη assistant coach του Βαγγέλη Αλεξανδρή το 2013.
Αναλυτικά όσα είπε:
Για το παρατσούκλι της Ιορδανίας, «σκυλιά της ερήμου»: «Αυτή είναι μια πολύ ωραία έκφραση η οποία φανερώνει κατά πολύ το χαρακτήρα και τη διάθεση αυτής της ομάδας. Όλα αυτά τα προσωνύμια έχουν να κάνουν κυρίως με την αγωνιστικότητα, το πνεύμα, το πάθος και τα λοιπά, γιατί μπασκετικά είναι μια χώρα ασιατική, όπου, όπως όλες οι ασιατικές χώρες είναι αρκετά βήματα πίσω από εμάς, έτσι και η Ιορδανία που δε διαθέτει καν ένα αξιοπρεπές εγχώριο πρωτάθλημα, διαρκεί μόλις 2.5 μήνες».
Για τα προβλήματα στο ρόστερ της Ιορδανίας: «Γενικά η Ιορδανία δεν έχει point guard, “πονάει” πάρα πολύ σ’ αυτήν τη θέση. Φαντάζομαι το τεχνικό μας team το έχει εντοπίσει αυτό. Αν δεχθούν πίεση, θα είναι πολύ δύσκολο γι’ αυτούς να οργανώσουν σωστά το παιχνίδι. Μάλιστα, η επιλογή του νατουραλιζέ ήταν στη θέση “3-4”, κάτι που τους αποδυνάμωσε ακόμη περισσότερο στη θέση “1”. Αυτό που τους κράτησε είναι ότι γίνεται μια τεράστια εθνική προσπάθεια. Σταδιακά στα επόμενα 3-4 χρόνια δεν ξέρω κατά πόσο θα υπάρχει καν στο χάρτη της Ασίας σαν ομάδα, διότι δεν υπάρχει πρωτάθλημα και υλικό από πίσω να έρχεται, ενώ οι παίκτες κάποια στιγμή σταματούν λόγω ηλικίας».
Για τις αγωνιστικές μεταπτώσεις της ομάδας: «Μπορεί κάποια στιγμή να χάνει 15 πόντους, να το γυρίσει και μετά να ξανακάνει 15 πόντους. Έχει πάρα πολλές μεταπτώσεις στην απόδοσή της, οι οποίες προέρχονται τη στιγμή που μπαίνουν και βγαίνουν οι βασικοί της παίκτες. Όταν μπαίνουν οι αναπληρωματικοί χάνουν τελείως τον έλεγχο του αγώνα. Αν τους δώσουμε την ευχέρεια να περνούν το κέντρο εύκολα, να οργανώνουν καταστάσεις, ίσως μας δημιουργήσουν πρόβλημα, το οποίο, βέβαια, δε θα διαρκέσει πολύ χρονικά. Αν τους πιέσουμε απ’ την αρχή, θα έχουν τεράστιο πρόβλημα ν’ ανταποκριθούν στον αγώνα».
Για τον προπονητή της Ιορδανίας, Ουεσάμ Αλ-Σους, τον οποίον είχαν παίκτη το 2013: «Ήταν ο αρχηγός της ομάδας τότε. Είναι ο πρώτος Ιορδανός προπονητής που κατορθώνει να συμμετάσχει σε Παγκόσμιο Κύπελλο. Σαν παίκτης, αγωνιζόταν στη θέση του point guard, πολύ εγκεφαλικός παίκτης, χωρίς τα ιδιαίτερα σωματικά προσόντα, αλλά με μυαλό που «έκοβε». Δεν έχει ιδιαίτερη εμπειρία σαν προπονητής, ασχολείται τα τελευταία 2 χρόνια με την προπονητική. Στην ομάδα είναι μεν όλοι Ιορδανοί, αλλά το 70% του ρόστερ είναι Ιορδανοί που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στον Καναδά και τις ΗΠΑ. Πήγαν εκεί σχολείο, κολλέγιο και ξαφνικά τούς ανακάλυψαν τα τελευταία 3 χρόνια και τους έφεραν στην Εθνική. Το υπόλοιπο 30% είναι οι παλιοί παίκτες, όπως ο Αχμάν Ντουάιρι, ο Ντουβερίογλου δηλαδή, ο Ζαίντ Αμπάς, ο Χαμάρσιχ και ο Καναάν».
Για τον Αχμάν Ντουαιρί (Ντουβερίογλου), τον οποίον είχαν παίκτη το 2013: «Ήταν ένα παιδί που ξεχώριζε μπασκετικά. Δεν είχε πάρει ποτέ κάποια ευκαιρία, αλλά ο κόουτς Αλεξανδρής τον είδε και όχι μόνο τον έφερε στην ομάδα, αλλά περάσαμε και πάρα πολλές ώρες μαζί του στο γήπεδο ξέχωρα απ’ την ομάδα. Αυτό φυσικά συνεχίστηκε και το επόμενο καλοκαίρι που ήρθε στη Θεσσαλονίκη για τις προπονήσεις του. Αν δεν είχε το τούρκικο διαβατήριο δεν ξέρω κατά πόσο θα είχε αυτήν την εξέλιξη. Τον βοήθησε πάρα πολύ το ότι η μητέρα του κατάγεται απ’ την Τουρκία, είχε το τούρκικο διαβατήριο και πήγε στην Τουρκία να παίξει. Του δώσαμε την ευκαιρία και την «έπιασε απ’ τα μαλλιά». Είναι σκόρερ, είναι ριμπάουντερ, είναι ο καλύτερος παίκτης της ομάδας αυτήν τη στιγμή, αλλά δεν είναι ο παίκτης που μπορεί να επιδράσει πολύ στο παιχνίδι. Δεν είναι game changer».
Για το ενδιαφέρον του κόσμου για την Εθνική Ιορδανίας: «Είναι αλήθεια ότι το ποδόσφαιρο είναι το νούμερο ένα άθλημα στην Ιορδανία. Τα τελευταία 3-4 χρόνια έχει αναλάβει ως πρόεδρος της Ομοσπονδίας τους ένας μεγάλος επιχειρηματίας στη χώρα, ο οποίος λειτουργεί την Εθνική ομάδα σαν ένα κλαμπ, πληρώνει τα πάντα απ’ την τσέπη του. Η κρατική επιδότηση είναι πάρα πολύ μικρή σ’ αυτήν τη χώρα, οπότε βρέθηκε αυτός που ουσιαστικά κάνει το μεράκι του. Αντί να το κάνει σε κάποιον σύλλογο, το κάνει στην Εθνική ομάδα».
