Για την πρόκρισή τους στο Final-4 του UNICEF Trophy μίλησαν την Πέμπτη στο ΕΟΚ Web radio, οι προπονητής της ΝΕ Μεγαρίδος, Γιώργος Μάνταλος και της Δόξας Λευκάδας, Ντίνος Καλαμπάκος.
Μετά τις νίκες που πέτυχαν στους προημιτελικούς της Τετάρτης, σχολίασαν την παρουσία τους στο Final-4, σε συνάρτηση όμως με τους στόχους τους στην Elite League.
Αμφότεροι μίλησαν στην εκπομπή του Web radio της ΕΟΚ “Άμεσο Ριπλέι”, με τον Γιάννη Λαμπίρη και τον Γρηγόρη Παπαβασιλείου.
Ο Γιώργος Μάνταλος είπε:
Για τη νίκη επί της Μυκόνου:
“Η Μύκονος είναι πιο ποιοτική ομάδα βάσει ρόστερ από εμάς. Όταν το κάναμε μία φορά πριν μερικές μέρες, τη δεύτερη φορά ήταν υποψιασμένοι, συν την αλλαγή προπονητή και όλη αυτήν την εγρήγορση.
Γι’ αυτό αυτή η νίκη είχε μια… γλύκα, ήταν πιο σημαντική απ’ την προηγούμενη. Παίξαμε πολύ όμορφο μπάσκετ για 35’ και μετά είχαμε μια ψυχολογική κατάρρευση, αναίτια σύμφωνα με τη δική μου αξιολόγηση, αλλά στο μπάσκετ συμβαίνουν αυτά. Το γεγονός ότι δεν κινδυνέψαμε, απ’ την άποψη ότι έφτασαν κοντά στους 2-3 πόντους αλλά είχαμε κατοχή εμείς όταν συνέβη αυτό, με αφήνει ικανοποιημένο.
Βέβαια θα το αξιολογήσω προπονητικά, μιλήσαμε ήδη με τα παιδιά, μιας και με το που γυρίσαμε κάναμε κατευθείαν προπόνηση”.
Για την πρόκρισή τους στο Final-4 – UNICEF Trophy:
“Είναι μια πολύ όμορφη ευκαιρία για εμάς να μετρηθούμε όλοι. Πέρα απ’ το αγωνιστικό κομμάτι και τα καθαρά της ομάδας, θέλουμε να “ζυγιστούμε”. Αν μπορούμε το κάτι παραπάνω. Γιατί αν δεν το αξίζουμε και δε μπορούμε να είμαστε αυτάρκεις στο επόμενο βήμα, τότε μια χαρά είμαστε εδώ που φτάσαμε”.
Για τον στόχο τους στο Final-4 – UNICEF Trophy:
“Έχουμε κερδίσει το να πηγαίνουμε παιχνίδι με παιχνίδι. Ασχολούμαστε μόνο με τον Κόροιβο που είναι το επόμενο ματς και ύστερα στο επόμενο παιχνίδι. Η σκέψη είναι ξεκάθαρη, ότι δεν ξεχωρίζουμε τους δύο θεσμούς και θα κάνουμε ό,τι περνάει απ’ το χέρι μας για να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε.
Ένας απ’ τους λόγους που πιστεύω ότι πάμε καλά είναι ότι έχουμε την ικανότητα στο focus στο επόμενο παιχνίδι. Σαν στόχος, όμως, και ο θεσμός του Κυπέλλου είναι σημαντικός, το θέλει και η ίδια η πόλη. Θα γίνει στην Αθήνα και θα ‘χουμε και κόσμο”.
Για το αν έχει παραπάνω άγχος το Κύπελλο απ’ ό,τι το πρωτάθλημα:
“Δεν έχει, γιατί ο στόχος είναι πολύ ψηλός για ομάδες που δεν έχουν την ιστορία των παραδοσιακών ομάδων. Για τον Πανιώνιο, παράδειγμα, που έχει κατακτήσει το Κύπελλο, δεν είναι αυτό το «ταβάνι» τους.
Για εμάς που δεν είχαμε ξαναπαίξει ποτέ, ήταν πάρα πολύ σημαντικό. Αφιέρωσα πάρα πολύ χρόνο να το εξηγήσω στα παιδιά και όλους τους συντελεστές της ομάδας.
Δε μπορείς να πεις όταν είσαι τα Μέγαρα ή η Λευκάδα ότι θα αφήσουμε τον ένα στόχο για να κοιτάξουμε μόνο τον άλλον. Εγώ τουλάχιστον δεν είμαι αυτής της άποψης”.
Για τη θέση της ΝΕΜ στον κόσμο των Μεγάρων:
“Πάντα είναι ο Βύζας πρώτος, αλλά αυτήν τη στιγμή η ΝΕΜ έχει καταφέρει να έχει κάνει περήφανο τον κόσμο εδώ. Το λένε και οι φορείς, οι δήμαρχοι, οι άνθρωποι που ασχολούνται. Το να εκπροσωπείς μια πόλη δεν είναι το ίδιο απ’ το να είσαι μια απλή ομάδα ή μια γειτονιά”.
Για τη φετινή Elite League:
“Αυτό που συμβαίνει δεν περιγράφεται και η βαθμολογία δεν τα “λέει” όλα. Όλοι μπορούν να χάσουν οπουδήποτε, το πρωτάθλημα έχει μια… άγρια ομορφιά. Επειδή φέτος το format ενισχύθηκε σε σχέση με πέρυσι, μπορεί να υπάρξουν ισοβαθμίες ή για 1 νίκη να κριθούν οι θέσεις play-out με play-offs.
Γενικά γίνεται πολύ σοβαρή δουλειά και απ’ την Ομοσπονδία και απ’ τους φορείς και απ’ τις ίδιες ομάδες. Στη Μύκονο βιώσαμε εκπληκτική φιλοξενία, είναι πραγματικά κάτι συγκινητικό”.
Για το αν μπορούν να παίξου στην Α1 σε περίπτωση που πάρουν την άνοδο:
“Οργανωτικά πληρούμε όλες τις προδιαγραφές. Η ομάδα αυτήν τη στιγμή είναι σε ένα αξιοζήλευτο επίπεδο, δεν έχουμε κάτι στο οποίο να υστερούμε από ομάδες της Α1 στο οργανωτικό κομμάτι. Το πρόβλημα είναι ξεκάθαρα το γηπεδικό, είναι «βραχνάς», το οποίο πρέπει να το λύσουμε.
Εμείς φτάσαμε εδώ που φτάσαμε λόγω της οικονομικής αυτάρκειάς μας και της συνέπειάς μας. Αν λοιπόν κάνουμε το επόμενο βήμα θα είμαστε ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που συμπεριφερόμαστε όλα αυτά τα χρόνια”.
Ο Ντίνος Καλαμπάκος από την πλευρά του είπε:
Για τους φετινούς στόχους της Δόξας Λευκάδας:
“Αυτήν τη στιγμή ζούμε σε ένα “συννεφάκι”. Αισθανόμαστε πολύ καλά, ζήσαμε και το να είμαστε πρωτοπόροι για ένα τριήμερο στην πρώτη θέση. Μετά επιστρέψαμε στην κανονικότητα με το Σχηματάρι. Εμείς πρέπει να καταλάβουμε για ποιον λόγο φτιάχτηκε η ομάδα.
Ο λόγος που φτιάχτηκε η ομάδα είναι για να σωθεί. Δεν πρέπει να φύγουμε από αυτό, πρέπει να είμαστε συγκεντρωμένοι, να είμαστε υγιείς, γιατί τώρα δεν είμαστε και να προσπαθήσουμε με τάξη και συνείδηση να πετύχουμε τον στόχο μας. Έχουμε κάνει περισσότερα πράγματα από όσα υπολογίζαμε, όμως αν αισθανθούμε ότι είμαστε κάτι διαφορετικό από αυτό που πραγματικά είμαστε, θα έρθει η καταστροφή”.
Για το πολύ μικρό rotation λόγω των απουσιών:
“Έχω να κάνω πάνω από 1.5 μήνα διπλό στην προπόνηση. Τα “διπλά” τα κάνουμε μόνο στα παιχνίδια. Δεν έχω 10 παίκτες ώστε να κάνω στην προπόνηση. Αν είχα ρόστερ με 12-14 παίκτες διαθέσιμους, θα μπορούσα να κάνω rotation. Δυστυχώς το τελευταίο δίμηνο έχουν εξαντληθεί όλα τα παιδιά.
Προβλέπεται να γυρίσουν τουλάχιστον οι τρεις τραυματίες. Έχουμε κάνει στα χαρτιά μια προσθήκη για να δυναμώσουμε λίγο, αλλά βασικά θέλαμε κορμιά στο γήπεδο να μπορούμε να κάνουμε προπόνηση. Δεν έχει ανακοινωθεί ακόμη και προσπαθούμε να πάρουμε άλλο ένα”.
Για την Elite League:
“Πιστεύω δε θα δούμε διαφορετικό τελείωμα. Σε 20 μέρες θα δούμε διαφορετικές ομάδες και με τη χειμερινή μεταγραφική περίοδο. Δεν θα ξεφύγουμε πολύ από το ότι θα έχουν 1-2 ήττες διαφορές ο 4ος με τον 10ο.
Είναι η τρίτη εβδομάδα που παίζουμε Σάββατο-Τετάρτη-Σάββατο, είχα την ατυχία να χάσω δύο παιδιά με τραυματισμό και αντί να χάσουν 1 ματς έχασαν τρεις αγώνες, γιατί ήταν μέσα στη “διαβολοβδομάδα”. Οπότε αν είσαι λίγος σαν υλικό, με τρεις ήττες μπορεί από 5ος να πας 11ος και μετά να ψάχνεις να δεις τι φταίει, που δε φταίει και τίποτα”.
Για την ατμόσφαιρα στο γήπεδο:
“Ελπίζω να είμαστε οι δεύτεροι καλύτεροι. Έχουμε πάρα πολύ κόσμο σε ένα πολύ μεγάλο γήπεδο. Θέλω να πιστεύω ότι μετά τη Μύκονο είμαστε η καλύτερη έδρα.
Γιατί στη Μύκονο αυτό που ζήσαμε δεν υπάρχει. Οικογένειες, παιδάκια, δεν ακούσαμε καμία βρισιά, τελείωσε ο αγώνας και σε χειροκροτούσε όλος ο κόσμος, απολαμβάνουν το παιχνίδι σαν παιχνίδι. Έμεινα άφωνος, δεν το έχω ζήσει ποτέ μου”.
