Άλλοι δέκα συμπαίκτες του, από τους 103 που είχε στη θητεία του στον Ολυμπιακό, βγάζουν το καπέλο στον Kill Bill και θυμούνται ιστορίες από την συνύπαρξή τους!
O Βασίλης Σπανούλης μέσα από τα μάτια των Κάιλ Χάινς, Γιώργου Πρίντεζη, Σάσα Βεζένκοφ, Αλέξανδρου Νικολαϊδη, Μιχάλη Τσαϊρέλη, Ματ Λοτζέσκι, Μπράντον Πολ, Βασίλη Χρηστίδη, Διονύση Σκουλίδα και Ιωσήφ Κολοβέρου:
ΚΑΪΛ ΧΑΙΝΣ (2011-2013): «Ο Βασίλης είναι πραγματικός θρύλος. Τα δύο πράγματα που με εντυπωσίασαν σε αυτόν, ήταν ένα εντός και ένα εκτός παρκέ. Εντός παρκέ, είχα εντυπωσιαστεί με το work ethic του. Προπονούνταν πάντα πιο σκληρά και περισσότερο από κάθε άλλον. Και στο γυμναστήριο και στην προπόνηση, ήταν πάντα πρώτος. Έμαθα από εκείνον πώς να προετοιμάζομαι και πνευματικά και σωματικά για κάθε προπόνηση, για κάθε αγώνα και τι θυσίες να χρειάζεται να κάνει κάποιος για να γίνει πρωταθλητής. Αυτό, όμως, που πραγματικά με ξετρέλανε, αφορούσε κάτι εκτός παρκέ. Και πιστέψτε με, δεν το περίμενα. Δεν περίμενα ποτέ πως θα του άρεσε η hip hop μουσική. Κάθε φορά που τραγουδούσε ή χόρευε ήταν εκπληκτικό (γέλια). Του αρέσει ο Lil Wayne και ο JayZ και πολλοί ακόμη. Συζητούσαμε πολύ γι’ αυτό και τον πείραζα σε κάθε ευκαιρία».
ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΡΙΝΤΕΖΗΣ (2010-2021): «Γενικότερα ο αθλητισμός και ο πρωταθλητισμός σε κάνουν να έχεις έντονα συναισθήματα και να ζεις έντονες στιγμές, είτε αυτές έχουν να κάνουν νίκες που πρέπει να διαχειριστείς, είτε ήττες, που και πάλι πρέπει να τις διαχειριστείς. Μπορεί να σημαίνουν πολλές επιτυχίες, στις οποίες πρέπει να παραμένεις προσγειωμένος, μπορεί να σημαίνουν και πολύ μεγάλες αποτυχίες, στις οποίες καλείσαι να δουλέψεις ακόμη πιο σκληρά για να μπορέσεις να σηκωθείς και να συνεχίσεις. Γενικότερα με τον Μπίλι έχουμε περάσει από όλες τις καταστάσεις, τραυματισμούς, Εθνικές ομάδες… Θυμάμαι την πρώτη μου χρονιά στην Εθνική τον έβλεπα και τον θαύμαζα. Όταν είσαι τόσα πολλά χρόνια με έναν άνθρωπο, στον Ολυμπιακό ήμασταν έντεκα γεμάτα χρόνια μαζί και άλλα τρία στις Εθνικές, ζεις πάρα πολλές στιγμές και αυτό από μόνο του σε κάνει να τον νιώθεις πολύ κοντά σου, να τον θεωρείς αδελφό σου. Έχουμε ζήσει παρέα τόσα πολλά, πολλές επιτυχίες! Όταν έρχονται οι καλές στιγμές τα συναισθήματα γίνονται ακόμη πιο έντονα και γεννιέται αμοιβαίος σεβασμός. Αποτέλεσε παράδειγμα σε πολλά πράγματα για εμένα. Είμαι και εγώ ένας άνθρωπος που μου αρέσει η δουλειά, μου αρέσει η ρουτίνα μου και προσπαθούσα στις τρεις ώρες που ήμουν στο γήπεδο να ρουφάω πληροφορίες από τον κάθε ένα. Μπορώ να πω πως από τον Μπίλι ρούφηξα τις περισσότερες, για τον τρόπο που δουλεύει, που συνεργάζεται… Νιώθω περίεργα γιατί δεν μου αρέσει να λέω πολλά, όμως, ο Βασίλης όλα αυτά τα ξέρει… Είναι τόσα πολλά αυτά που έχουμε ζήσει, που πραγματικά δεν θα μπορούσα να τα περιγράψω με μια μου δήλωση».
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ (2019-): «Ο Βασίλης είναι ο μεγαλύτερος αθλητής που έχει περάσει από τα ευρωπαϊκά γήπεδα και δύσκολα θα ξανά υπάρξει αθλητής σαν αυτόν. Αυτό που μου έχει μείνει σαν ιστορία είναι την πρώτη χρόνια που ήρθα στον Ολυμπιακό στην προετοιμασία. Είχαμε χωριστεί σε ομάδες. Οι μικροί ήμασταν σε μια ομάδα αντίπαλοι με τον Βασίλη , τα πηγαίναμε παρά πολύ καλά και είχαμε κερδίσει δύο φορές νομίζω την άσκηση που κάναμε και η μια ήταν απέναντι στην ομάδα του Βασίλη. Όπως μπορείτε να καταλάβετε για εμάς τους μικρούς το να κερδίσουμε ήταν κάτι πολύ δύσκολο, όποτε είχαμε χαρεί πολύ. Στην συνέχεια της άσκησης ξανά έτυχε να παίξουμε με την ομάδα του Βασίλη, όμως, δεν προλάβαμε ούτε την μπάλα να δούμε, δεν βάλαμε καλάθι και ο Βασίλης μας τα έβαλε όλα. Δεν έχασε σουτ. Αυτή είναι μια ιστορία που μου έχει μείνει παρά πολύ, γιατί ήταν από τις πρώτες φορές που έπαιξα με τον Βασίλη».
ΣΑΣΑ ΒΕΖΕΝΚΟΦ (2018-): «Με την ιστορία που θα αφηγηθώ, θα καταλάβετε ποιος ήταν ο Βασίλης Σπανούλης. Σε μια από τις προετοιμασίες στο Μέτσοβο, είχε τελειώσει η προπόνηση και καθόμασταν στον πάγκο και σουτάραμε από εκεί με στόχο ποιος θα το βάλει. Το έβαλα εγώ και άρχισα να πανηγυρίζω. Ο Βασίλης ήθελε να συνεχίσουμε να σουτάρουμε για να πάρει ρεβάνς. Ευστόχησε και εκείνος και ήμασταν 1-1 και του είπα εκείνη τη στιγμή πως οι περισσότεροι ήταν στο πούλμαν και έπρεπε να φύγουμε. Αποτέλεσμα; Καθίσαμε εκεί μέχρι να βάλει και άλλο και όταν έκανε το 2-1, τότε φύγαμε. Δεν ήθελε να χάνει, ούτε όταν κάναμε πλάκα».
ΜΙΧΑΛΗΣ ΤΣΑΙΡΕΛΗΣ (2015-16): «Όταν διάβασα την είδηση πως ο Βασίλης αποσύρεται, ένιωσα πως το κεφάλαιο ‘ο λόγος να παίξεις μπάσκετ’ στο βιβλίο του ελληνικού αθλητισμού έκλεισε για πάντα. Ο Βασίλης ήταν ο λόγος που πολλοί από εμάς ασχοληθήκαμε με το άθλημα. Όσο για το τι θα θυμάμαι... Ήταν στους τελικούς του 2016 με τον Παναθηναϊκό που έλεγε συνέχεια ‘δώστε μου τη μπάλα’, αλλά και στο Final Four του 2015 όταν απέναντι στην ΤΣΣΚΑ, καθόταν στον πάγκο και παρόλο που ήταν άστοχος στην αρχή, μονολογούσε και ήθελε πάση θυσία να επιστρέψει στο παρκέ. Και τις δύο χρονιές, θυμάστε τι έγινε!».
MAT ΛΟΤΖΕΣΚΙ (2013-2017): «Μέχρι να υπογράψω το συμβόλαιο μου στον Ολυμπιακό και όσο ήμουν στο Βέλγιο, δεν παρακολουθούσα καθόλου ευρωπαϊκό μπάσκετ. Όταν υπέγραψα στον Ολυμπιακό δεν ήξερα καν ποιος είναι, αλλά δεν χρειάστηκαν παρά 10 μέρες για να τα μάθω όλα όσα είχε πετύχει. Ζώντας τον κατάλαβα πως πρόκειται για κάποιον ξεχωριστό. Έκτοτε γίναμε φίλοι, θα θυμάμαι για πάντα τους τελικούς με τον Παναθηναϊκό το 2016 και τη φοβερή του οικογένεια. Γίναμε φίλοι όλα αυτά τα χρόνια και θα είμαι για πάντα. Του αξίζουν τα καλύτερα».
ΜΠΡΑΝΤΟΝ ΠΟΛ: «Ο Βασίλης ήταν σπουδαίος. Είχα τη χαρά και την τιμή να τον έχω και αντίπαλο και συμπαίκτη και πραγματικά οι κινήσεις του εντός και εκτός παρκέ θύμιζαν ρομπότ. Του εύχομαι ό,τι καλύτερο στη συνέχεια της ζωής του και να απολαύσει, πλέον τώρα θα έχει περισσότερο χρόνο, την οικογένεια του».
ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΡΗΣΤΙΔΗΣ (2019): «Θα μπορούσε κανείς να πει πολλά για τον Βασίλη. Προσωπικά όταν ήρθα στον Ολυμπιακό κατάλαβα μέσα από τις πρώτες κιόλας προπονήσεις πόσο δύσκολα μπορούσε να τον μαρκάρει κανείς στο πικ εν ρολ. Υπήρχαν στιγμές που μπορούσε να περάσει την πιο δύσκολη πάσα που ούτε καν είχαμε φανταστεί οι υπόλοιποι. Ήταν φορές που απλά μου έλεγε που να πάω και που να σταθώ και όταν απορημένος τον ρωτούσα πως θα περάσει τη μπάλα, μου έλεγε να πάω εκεί και η μπάλα θα ερχόταν σε εμένα. Και αυτό γινόταν. Πραγματικά, ο συνδυασμός ταλέντου και δουλειάς, δημιούργησε αυτόν τον υπερπαίκτη».
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΚΟΥΛΙΔΑΣ (2020): «Τον τρόμο που ένιωσα όταν μια μέρα κούνησα κατά λάθος τα παπούτσια του από εκεί που τα έβαζε, δεν θα τον ξεχάσω ποτέ. Ήταν ένα απερίγραπτο συναίσθημα. Ο Βασίλης είχε πολλά γούρια και ένα από αυτά ήταν να έχει τα παπούτσια με συγκεκριμένο τρόπο, μια μέρα κατά λάθος τα κούνησα και μέσα σε πέντε δευτερόλεπτα τα έβαλα και πάλι στη θέση τους όπως ήταν νωρίτερα».
IΩΣΗΦ ΚΟΛΟΒΕΡΟΣ: «Θέλω να πω ότι ο Βασίλης ήταν το απόλυτο παράδειγμα για όλους εμάς τους μικρότερους. Θυμάμαι να κάθομαι στα αποδυτήρια και να τον παρατηρούμε με τον Χρηστίδη και τον Σκουλίδα. Πιστεύω πως η αφοσίωση του σε αυτό που έκανε, ήταν απλησίαστη. Ο τρόπος που προπονούνταν, που έπαιζε και που λειτουργούσε, θα πρέπει να διδάσκεται σε σεμινάρια».
*Σε παρένθεση, η σεζόν που βρέθηκαν συμπαίκτες στον Ολυμπιακό.
Δείτε το 1ο μέρος ΕΔΩ
Δείτε το 2ο μέρος ΕΔΩ
Δείτε το 3ο μέρος ΕΔΩ
Δείτε το 4ο μέρος ΕΔΩ
