Ο Μίλαν Τόμιτς αποχώρησε από τον Ολυμπιακό, για να αναλάβει πρώτος προπονητής για δεύτερη φορά στην καριέρα του, στον Ερυθρό Αστέρα. Ο Μίλαν και ο Ολυμπιακός συνεργάστηκαν για πολλά χρόνια, το στίγμα του ήταν και θα είναι πάντα έντονο στο ΣΕΦ αφού πρόκειται για μια μεγάλη “ερυθρόλευκη” προσωπικότητα.
Ας ξεκινήσουμε την αφήγηση της ιστορίας του στον Ολυμπιακό από τα πολύ βασικά…
Ο Μίλαν Τόμιτς γεννήθηκε στις 24 Ιουλίου 1973 στο Βελιγράδι, στην τότε ενωμένη Γιουγκοσλαβία. Τα πρώτα 18 χρόνια της ζωής του έζησε στη Σερβία, όπου και αγάπησε πολύ το μπάσκετ, κάνοντας δειλά-δειλά τα πρώτα του βήματα.
Στα 18 του υπογράφει στην σερβική Ραντνίσκι (ομάδα που προπονούσε την περίοδο 1982-84 ο Ντούσαν Ιβκοβιτς), στην οποία παρέμεινε μόλις ένα χρόνο.
Το κεφάλαιο “Ολυμπιακός”
Το καλοκαίρι του 1991 ο Σωκράτης Κόκκαλης, που μόλις είχε αναλάβει τη προεδρία της ομάδας, σε συνεννόηση με τον τότε προπονητή Γιάννη Ιωαννίδη, φέρνει τον Μίλαν στον Πειραιά, που αποδείχθηκε το καλύτερο “λιμάνι” της ζωής του.
Βέβαια, για να είμαστε ακριβείς, ο Τόμιτς είχε έρθει αρχικά για δοκιμαστικές προπονήσεις μαζί με άλλους ταλαντούχους Σέρβους. Ο Ιωαννίδης όμως, είδε το πάθος και την αυταπάρνηση του “μικρού” και του έδωσε μια θέση στο ρόστερ της νέας σεζόν.
“Μου θυμίζει τον εαυτό μου” είπε ο “ξανθός” για τον πιτσιρικά…
Ελληνοποίηση και Πάσπαλι
Ο Μίλαν έπρεπε πρώτα να πάρει την ελληνική υπηκοότητα για να αγωνιστεί στον Ολυμπιακό, καθώς ο τότε κανονισμός επέτρεπε μόνο έναν μη Έλληνα καλαθοσφαιριστή στο ενεργητικό κάθε ομάδας. Για τον Ολυμπιακό αυτός ο ένας ήταν προφανώς ο Ζάρκο Πάσπαλι.
Το νέο όνομα του Σέρβου που έγινε Έλληνας σε μια από τις… ατυχείς εμπνεύσεις της εποχής εκείνης με τις ελληνοποιήσεις, ήταν Μίλαν… Γιαννακόπουλος.
Η καριέρα του στον Ολυμπιακό ξεκίνησε ουσιαστικά ένα χρόνο αργότερα, τη σεζόν 1992-93.
Ο Τόμιτς ήταν μέλος της αυτοκρατορίας του Ολυμπιακού εκείνη τη πενταετία (1993-97) κατακτώντας 5 πρωταθλήματα (1993,1994,1995,1996,1997), 3 κύπελλα (1994,1997,2002) και 1 Κύπελλο Πρωταθλητριών (1997).
Παράλληλα το 1994 στο Τελ Αβίβ και το 1995 στη Σαραγόσα, ο Ολυμπιακός έφτασε στον τελικό του τότε Κυπέλλου Πρωταθλητριών, χωρίς να καταφέρει να σηκώσει το “πολυπόθητο” τρόπαιο, αλλά στους ημιτελικούς είχε αποκλείσει τον μεγάλο του αντίπαλο, Παναθηναϊκό!
Όντας ένα από τα αγαπημένα παιδιά της ερυθρόλευκης εξέδρας, ο Μίλαν πρωταγωνίστησε στις μεγάλες επιτυχίες του Ολυμπιακού, αλλά ήταν και εκεί στις δύσκολες μέρες, παλεύοντας πολλές φορές μόνος του για την “ερυθρόλευκη” φανέλα.
Ήταν ένας παίκτης με αλησμόνητο πάθος, έκρηξη και μπασκετική “μαγκιά”. Ιδιαίτερα “εγκεφαλικός”, κάνοντας πάντα τους συμπαίκτες του να δείχνουν καλύτεροι και με χέρι “διαβήτη”.
Άλλο ήταν όμως το γεγονός που έκανε τους οπαδούς του Ολυμπιακού να τραγουδούν πολλές φορές το όνομά του…
Ο Τόμιτς ήταν και έπαιζε σαν ηγέτης, δεν… χαμπάριαζε όπως θα λέγαμε λαϊκά και έκανε πάντα ένα βήμα εμπρός για να υπερασπιστεί το πρεστίζ του Ολυμπιακού. Μεταξύ μας, ποιος από τους φιλάθλους του Ολυμπιακού θα ξεχάσει τον “τσαμπουκά” του με τον Μποντιρόγκα (το 2002), μολονότι ήταν μια αποτρόπαια εικόνα για το μπάσκετ και ασφαλώς αντιαθλητική;
Η “Θρυλική” χρονιά του 1997
Μια σεζόν που ξεκίνησε με τον Γιάννη Ιωαννίδη να αποχωρεί και τον Ντούσαν Ίβκοβιτς να αναλαμβάνει τα “ηνία” της ομάδας. Μια σεζόν που ξεκίνησε άσχημα για την ομάδα του Πειραιά με ορισμένα αρνητικά αποτελέσματα και “γιούχα” από τους οπαδούς.
Ο Ίβκοβιτς άλλαξε τα πλάνα του, όλοι συσπειρώθηκαν, ο Τόμιτς πρωτοστάτησε και ο Ολυμπιακός κατέκτησε τα πάντα με αποκορύφωμα το Ευρωπαϊκό στη Ρώμη κόντρα στη Μπαρτσελόνα.
Όλα αυτά έγιναν μια χρονιά μετά αφότου ο Παναθηναϊκός είχε “σπάσει” το ρόδι για τις ελληνικές ομάδες κι είχε φέρει στη χώρα μας το πρώτο Κύπελλο Πρωταθλητριών!
Σημειωτέον, στην αρχή της προηγούμενης σεζόν είχε φτάσει στο “λιμάνι” ο Ντέιβιντ Ρίβερς, ένας εκ των πρωταγωνιστών του Ολυμπιακού, γεγονός που μείωσε το χρόνο του Τόμιτς. Βέβαια, οι μεγάλοι ηγέτες ξέρουν πάντα πότε πρέπει να είναι εκεί για την ομάδα. Και ο Μίλαν ήταν και τότε…
Τα “πέτρινα” χρόνια του Ολυμπιακού
Ξαφνικά, ο Ολυμπιακός χάνει την δυναμική του εντός και εκτός συνόρων και θα αργήσει να δει ξανά τις επιτυχίες του παρελθόντος. Παράλληλα, ο Σιγάλας αποχώρησε, πράγμα που άνοιξε το δρόμο για να γίνει ο Τόμιτς αρχηγός της αγαπημένης του ομάδας.
Ως αρχηγός του Ολυμπιακού πανηγύρισε μόνο το Κύπελλο του 2002, ενώ στο Final 4 του 1999 στο Μόναχο ο Ολυμπιακός τερμάτισε στη τέταρτη θέση. Αυτές ήταν και οι μεγαλύτερες επιτυχίες του συλλόγου εκείνα τα χρόνια. Το επίπεδο είχε αλλάξει, αλλά ο Μίλαν στήριξε τον “δαφνοστεφανομένο έφηβο” και ας ήταν κόντρα στο προσωπικό του συμφέρον.
Το 2004, μετά την αποχώρηση του Ντράγκαν Σάκοτα, στον Τόμιτς προτάθηκε να γίνει εκτός από παίκτης και προπονητής του Ολυμπιακού. Αναρωτιέστε τι έγινε; Προφανώς και το έκανε για να βοηθήσει την ομάδα. Η ομάδα απέδωσε καλύτερα υπό τις οδηγίες του Ελληνοσέρβου, αλλά αποκλείστηκε στα πλέι όφς του Ελληνικού πρωταθλήματος. Ο Τόμιτς δεν συμφώνησε μετέπειτα με την διοίκηση και έφυγε για την Ιταλία.
Ο κόσμος του Ολυμπιακού έβλεπε τον τελευταίο τότε πιστό “στρατιώτη¨της ομάδας να αποχωρεί…
Ο Λευτέρης Σούμποτιτς τον πήρε μαζί του στην ιταλική Γέσι. Ο Τόμιτς αγωνίστηκε σε 14 παιχνίδια στη γειτονική χώρα και είχε μέσο όρο 9.8 πόντους.
Τελευταίος σταθμός της καριέρας του ήταν ο Κολοσσός Ρόδου για μόλις δύο παιχνίδια και στη συνέχεια έδωσε τέλος σε αυτή τη σπουδαία καριέρα. Ένα στοιχείο άξιο προσοχής, είναι ότι το πρώτο παιχνίδι του Τόμιτς με τον Κολοσσό ήταν με τον Ολυμπιακό, όπου και αποθεώθηκε από τους οπαδούς των “ερυθρόλευκων”.
Προπονητική Καριέρα
Ο Μίλαν επέστρεψε στην ομάδα του Πειραιά ως μέλος, πλέον, του προπονητικού τιμ το 2007, με τον Παναγιώτη Γιαννάκη στο “τιμόνι” της ομάδας. Ο Μίλαν θα είναι εκεί σε όλες τις αλλαγές προπονητών του Ολυμπιακού, πάντα αναμφισβήτητο μέλος του τεχνικού επιτελείου.
Τη σκυτάλη από τον Παναγιώτη Γιαννάκη πήρε ο Ντούσαν Ίβκοβιτς, με τον οποίο ο Ολυμπιακός επέστρεψε στις ένδοξες μέρες και στη κορυφή του Ευρωπαϊκού μπάσκετ το 2012.Το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε και το 2013 με τον Γιώργο Μπαρτζώκα να “οδηγεί” πλέον την ομάδα του Πειραιά.
Ο Μίλαν θα προχωρήσει παραπάνω στην “ιεραρχία” με τον Γιάννη Σφαιρόπουλο, καθώς έγινε ο άμεσος βοηθός του Έλληνα κόουτς. Πριν την άφιξη του Σφαιρόπουλου, θα αναλάβει και ως υπηρεσιακός προπονητής για λίγα παιχνίδια. Οι δυο τους συνεργάστηκαν συνολικά για μια τετραετία, ενώ στα πρώτα δύο χρόνια πέτυχαν αξιοσημείωτες επιτυχίες. Αναλυτικότερα, δύο πρωταθλήματα (2015, 2016), δύο τελικοί Euroleague (2015, 2017).
Η αξία του Μίλαν Τόμιτς, πέρα από το γεγονός ότι κατέκτησε τα πάντα με τον Ολυμπιακό, φαίνεται και στους αριθμούς.
Στο ελληνικό πρωτάθλημα για λογαριασμό των “ερυθρολεύκων” είναι:
- 1ος σε αγώνες
- 1ος σε κλεψίματα
- 2ος σε ασιστ
- 2ος σε πόντους
- 6ος σε ριμπάουντ
- Στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις με τον Ολυμπιακό είναι:
- 2ος σε αγώνες
- 3ος σε πόντους
- 1ος σε κλεψίματα
- 4ος σε ασίστ
- 7ος σε αμυντικά ριμπάουντ
Όμως, ο Μίλαν δεν θα πάει σε τελείως άγνωστα “εδάφη”, θα μεταβεί στους “ερυθρόλευκους” της Σερβίας (γνωστή η σύνδεση με τους οπαδούς του Ολυμπιακού). Θα προσπαθήσει να “οικοδομήσει” την δική του προπονητική καριέρα και να οδηγήσει τον Ερυθρό Αστέρα σε επιτυχίες.
Η απουσία του από το ΣΕΦ θα είναι σίγουρα αισθητή, ο Μίλαν θα λησμονηθεί, αλλά θα είναι για πάντα μέλος της Ολυμπιακής οικογένειας. Αυτός ο παίκτης “έμβλημα” για τον Πειραιά αποτελεί παρελθόν πλέον μετά από δυόμισι δεκαετίες στον Ολυμπιακό!
Όλοι θα του ευχηθούν καλή επιτυχία στη νέα πρόκληση που έχει, αλλά κατα βάθος όλοι εννοούν…εις το επανιδείν Μίλαν Τόμιτς!
