Ο Μπόγιαν Μπογκντάνοβιτς ανακοίνωσε ότι εγκαταλείπει το μπάσκετ σε ηλικία 36 ετών, κι αφού ταλαιπωρήθηκε αρκετά από τραυματισμούς.
Ο εμβληματικός Κροάτης άρχισε την καριέρα του από τη Ρεάλ Μαδρίτης τη σεζόν 2007-08 κι έπειτα θήτευσε σε Μούρθια, Τσιμπόνα, Φενέρμπαχτσε, Μπρούκλιν Νετς, Ουάσινγκτον Γουίζαρντς, Ιντιάνα Πέισερς, Γιούτα Τζαζ, Ντιτρόιτ Πίστονς, Νιου Γιορκ Νικς.
Η ανάρτηση του Μπογκντάνοβιτς:
“Κάποιες φορές στη ζωή, δεν επιλέγεις εσύ τη στιγμή. Η στιγμή σε επιλέγει.
Μετά από 14 μήνες μάχης με έναν τραυματισμό στο πόδι, δύο χειρουργεία και αμέτρητες προσπάθειες να επιστρέψω στο γήπεδο, ήρθε η ώρα να κλείσει ένα κεφάλαιο.
Μετά από πάνω από δύο δεκαετίες στο άθλημα, έφτασε η στιγμή να πω αντίο στο μπάσκετ. Δεν είναι μόνο ένα άθλημα, αλλά και ένα κομμάτι αυτού που είμαι.
Είναι δύσκολο να βάλεις σε λόγια όλα όσα μου έχει δώσει αυτό το παιχνίδι. Με διαμόρφωσε ως αθλητή, αλλά ακόμα περισσότερο ως άνθρωπο.
Από τα παιδικά μου χρόνια στο Μόσταρ και τα πρώτα μου βήματα στο ποδόσφαιρο και την υδατοσφαίριση, αυτό το ταξίδι ήταν κάτι παραπάνω από ξεχωριστό.
Είχα το προνόμιο να παίξω για συλλόγους που άφησαν το σημάδι τους τόσο στο ευρωπαϊκό όσο και στο NBA μπάσκετ.
Από τη Μόσταρ και το Ζρίνσκι, στη Ρεάλ Μαδρίτης και τη Μούρθια, έπειτα στην Τσιμπόνα και τη Φενέρμπαχτσε, τίμησα κάθε φανέλα με περηφάνια.
Το ΝΒΑ μού άνοιξε έναν εντελώς νέο κόσμο πρόκλησης και εμπειριών. Είχα την τιμή να φορέσω τις φανέλες των Νετς, Γουίζαρντς, Πέισερς, Τζαζ, Πίστονς και τελικά των Νικς.
Κάθε σταθμός άφησε το σημάδι του. Κάθε φανέλα είχε το δικό της βάρος.
Πάνω απ’ όλα, είχα την τιμή να φορέσω το εθνόσημο της Κροατίας στο στήθος μου.
Η εκπροσώπηση της εθνικής ομάδας δεν ήταν ποτέ μόνο υποχρέωση. Ήταν περηφάνια, συναίσθημα και ταυτότητα.
Η εκπροσώπηση της χώρας μου από τα παιδικά μου χρόνια μέχρι την εθνική ανδρών ήταν η μεγαλύτερη τιμή της καριέρας μου.
Σας ευχαριστώ όλους, προπονητές, συμπαίκτες, ιατρικό επιτελείο, φιλάθλους και συλλόγους που ήσασταν μέρος του ταξιδιού μου.
Ένα ξεχωριστό ευχαριστώ στην οικογένειά μου. Ήσασταν θεμέλιο μέσα σε κάθε διάκριση και κάθε αμφιβολία.
Κλείνω αυτό το κεφάλαιο, αλλά η αγάπη μου για το παιχνίδι παραμένει.
Δεν έφτασα στο τέλος. Έφτασα στην άλλη πλευρά της αρχής…”.
