Ο Διαγόρας Δρυοπιδέων πατά πλέον και με τα δύο πόδια στην Α2 κατηγορία. Ένας εκ των πρωταγωνιστών της ομάδας της Κύθνου, ο Νίκος Πέττας πρόσθεσε στο παλμαρέ του άλλη μια επιτυχία, καθώς ανακηρύχθηκε για τρίτη φορά πρώτος σκόρερ της Β’ εθνικής. Ο έμπειρος γκαρντ μίλησε στο allstarbasket.gr για την εποχή που έκανε τα πρώτα του βήματα στον Ολυμπιακό, την εμπειρία του απέναντι στον Μάικλ Τζόρνταν, την πορεία του Διαγόρα αλλά και πολλά ακόμα…
Συνέντευξη στην ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΚΑΤΣΙΝΗ
Ο πολυέμπειρος γκάρντ του Διαγόρα Δρυοπιδέων είναι ένας από τους σημαντικότερους αθλητές στην ιστορία των “μικρών” κατηγοριών. Έχει εκτίσει 9 χρόνια από την καριέρα του στη Πάτρα, αγωνιζόμενος σε Απόλλωνα, Ολυμπιάδα και Προμηθέα.
Στο παρελθόν ανακηρύχθηκε πρώτος σκόρερ της Α2 και φέτος πρόσθεσε και άλλη μία επιτυχία, αφού για τρίτη φορά κέρδισε το τίτλο του πρώτου σκόρερ της Β΄Εθνικής με 734 πόντους, συμβάλλοντας σημαντικά στην φετινή επιτυχία της ομάδας του, που θα αγωνίζεται στην Α2 την επόμενη χρονιά.
Σε ηλικία 16 ετών υπέγραψες το πρώτο επαγγελματικό σου συμβόλαιο στον Ολυμπιακό το 1997. Πόσο εύκολο ήταν για έναν 16χρονο να το διαχειριστεί και να είναι πειθαρχημένος;
Ήμουν 16 ετών αλλά δεν ήμουν σε μια οποιαδήποτε ομάδα, ήμουν στον Ολυμπιακό σε μία από τις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης, ήταν αρκετά δύσκολο καθώς πέρασα ένα μεταβατικό στάδιο από το παιδικοεφηβικό στο αντρικό, αλλά το καλό ήταν ότι είχα υποστήριξη σε όλα τα θέματα και με βοήθησαν να προσαρμοστώ. Βέβαια πέρασε αρκετός καιρός μέχρι να εγκλιματιστώ 100% αλλά μέχρι τώρα λέω ότι αυτά τα 3 χρόνια στον Ολυμπιακό ήταν η καλύτερη μπασκετική εμπειρία της ζωής μου.
Εκείνα τα 3 χρόνια στον Ολυμπιακό συνεργάστηκες με τον Ίβκοβιτς, Ιωαννίδη και Ζούρο. Ποιός προπονητής σε εξέλιξε περισσότερο σαν παίκτη και σαν χαρακτήρα;
Και οι τρεις ήταν πολύ καλοί προπονητές, ειδικά ο κ. Ίβκοβιτς και ο κ. Ιωαννίδης από τους κορυφαίους στην Ευρώπη αλλά νομίζω οι Σέρβοι προπονητές έχουν την ικανότητα να διαχειρίζονται καλύτερα τους νεαρούς παίκτες και να τους εξελίσσουν, είναι στη μπασκετική τους φιλοσοφία και σε αυτό τους βγάζω το καπέλο.
Την εποχή εκείνη συμμετείχες στο McDonalds open απέναντι στην ομάδα των Σικάγο Μπουλς του θρυλικού Μάικλ Τζόρνταν. Περιέγραψέ μου αυτήν την εμπειρία.
Έχω πει ότι όσα χρόνια και αν περάσουν αυτή ήταν η πιο απίστευτη εμπειρία που έχω ζήσει, το να βρίσκομαι στο ίδιο γήπεδο με τον Τζόρνταν και τους υπόλοιπους αστέρες του Σικάγο. Πόσο μάλλον για ένα 16χρονο παιδί.
Είναι εικόνες που θα μείνουν χαραγμένες στο μυαλό μου και είμαι περήφανος που μπορούν τα παιδιά μου μέσα από την τεχνολογία να δουν τον πατέρα τους και να τον καμαρώνουν. Χαρακτηριστικά θυμάμαι ότι την ημέρα του τελικού είχαμε πρωινή προπόνηση και πριν από εμάς βρίσκονταν στο γήπεδο οι Μπουλς.
Εγώ ήμουν με τον Κώστα Μπογατσιώτη, βοηθό του Ίβκοβιτς και μπαίνοντας στο γήπεδο βρεθήκαμε πρόσωπο με πρόσωπο με τον Τζόρνταν, όπου ο Μπογατσιώτης ζήτησε αυτόγραφο για το γιο του, ενώ εγώ έμεινα να τον κοιτάζω με το στόμα ανοιχτό και δεν έβγαλα λέξη και κάπως έτσι έχασα την μοναδική μου ευκαιρία να του μιλήσω (γέλια).
Έχεις ζήσει στη Πάτρα 9 χρόνια όσο αγωνιζόσουν σε Απόλλωνα, Ολυμπιάδα και Προμηθέα. Πώς ήταν η ζωή εκεί;
Καταρχάς είμαι περήφανος που έχω αγωνιστεί σε αυτές τις ομάδες και στις δύο κατηγορίες (Α1,Α2). Νομίζω ότι είμαι ο μοναδικός που το έχω καταφέρει αυτό. Αγαπώ πολύ αυτή τη πόλη, έχω ευχάριστες αναμνήσεις και είναι μία πόλη που έχει κοινό που αγαπά το μπάσκετ.
Είχες την τύχη να αγωνιστείς σε πολλές ομάδες. Ποιά σεζόν ξεχωρίζεις και ποιόν συμπαίχτη;
Τα χρόνια που ήμουν ακόμα πιτσιρικάς στον Ολυμπιακό είναι μια ξεχωριστή περίπτωση που είναι πάνω απ΄ όλα. Από’ κει και πέρα οι σεζόν που ξεχωρίζω είναι εκείνες που είχα επιτυχίες. Δόξα το θεό είχα αρκετές ανόδους στη καριέρα μου με Απόλλωνα, Προμηθέα, Ψυχικό τώρα με τον Διαγόρα.
Κάποιους συμπαίκτες που ξεχωρίζω είναι στον Απόλλωνα τη χρονιά 2002-03′ με Μπάρλο, Αργυρόπουλο, Γεωργαλή, Κανελλόπουλο, Πετρόπουλο, όπου ήμασταν μια πολύ δεμένη παρέα γι αυτό και εκείνη τη σεζόν η ομάδα ανέβηκε στην Α1. Είναι κάποιοι από τους αγαπημένους μου συμπαίκτες που κάναμε και πολύ παρέα εκτός γηπέδου.
Βλέποντας τη φετινή πορεία του Προμηθέα, ποιές είναι οι σκέψεις που περνούν από το μυαλό σου, έχοντας ουσιαστικά καταβάλλει τα μέγιστα για να βρεθεί η ομάδα στην Α1 και τώρα εσύ να απουσιάζεις από αυτή;
Με το χέρι στη καρδιά χαίρομαι πάρα πολύ που ο Προμηθέας κάνει αυτή τη καταπληκτική χρονιά, διότι είναι απίστευτο κατόρθωμα να βλέπεις μια ομάδα που ήσουν μέλος της στη Β΄Εθνική, να βρίσκεται στη 3η θέση της βαθμολογίας στην Α1.
Είναι μια ομάδα που πρωταγωνιστεί και χαίρομαι διότι είναι οι ίδιοι άνθρωποι που την έχουν ανεβάσει από τα τοπικά πρωταθλήματα και εμπιστεύονται τους δικούς τους ανθρώπους, προπονητές και παίχτες χωρίς να επηρεάζονται από εξωγενείς παράγοντες. Ο πρόεδρος του Προμηθέα, ο κ. Λιόλιος είναι κύριος με κάπα κεφαλαίο και ο Μάκης Γιατράς στον οποίο αξίζει η φετινή επιτυχία και δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από άλλους προπονητές.
Τι ξεχωριστό γίνεται στον Διαγόρα και έχει διαγράψει αυτή την επιτυχημένη πορεία, όπου μέσα σε 9 χρόνια από την Δ΄ΕΣΚΑ ανέβηκε στην Α2;
Αυτό που ξεχώρισα όταν ήρθα φέτος κι ας ακουστεί κλισέ, είναι ότι ο Διαγόρας είναι μία οικογένεια. Το κλίμα είναι πολύ φιλικό και ο πρόεδρος βρίσκεται κοντά στους παίκτες. Θεωρώ ότι η καλή ψυχολογία στο επαγγελματικό μπάσκετ είναι το 80%.
Όταν τα βρίσκεις όλα αυτά σε μία ομάδα δηλαδή να υπάρχει υγιής διοίκηση, να πληρώνεσαι στην ώρα σου και έχεις να σκεφτείς μόνο το αθλητικό κομμάτι, από ‘κει και πέρα γίνονται όλα πιο εύκολα και έρχονται οι επιτυχίες.
Η σεζόν τελείωσε, έχεις σκοπό να παραμείνεις στον Διαγόρα την επόμενη χρονιά;
Επιθυμία μου είναι να παραμείνω στην ομάδα, θέλω να πιστεύω πώς είναι επιθυμία και της διοίκησης. Δεν πιστεύω πώς μπορώ να βρω κάτι καλύτερο από τον Διαγόρα γιατί ότι ζητάει ένας επαγγελματίας αθλητής τα βρίσκει σε αυτή την ομάδα.
Ένας αθλητής στα 37 του χρόνια συνεχίζει να έχει στόχους και όνειρα ή απλά επαναπαύεται να κάνει αυτό που αγαπά;
Εγώ προσωπικά είμαι στα αθλητικά πλαίσια εγωιστής, θέλω να έχω καλή απόδοση και να είμαι σε ομάδες που πρωταγωνιστούν και να έχουν υψηλούς στόχους. Δεν με ευχαριστεί να παίζω μπάσκετ για να λέω ότι παίζω και δόξα το θεό τα τελευταία χρόνια είμαι σε ομάδες με υψηλούς στόχους, με ανόδους. Προσπαθώ να κάνω καλή ζωή και να συντηρούμαι κι όσο μπορώ να αγωνίζομαι σε υψηλό επίπεδο.
Πόσα χρόνια πιστεύεις ότι μπορεί ο Νίκος Πέττας να αγωνίζεται;
Είναι αναλόγως τη κατηγορία, ύστερα από πολλά χρόνια πέρσι έπαιξα με τον Προμηθέα και είδα την διαφορά, είναι πιο απαιτητικό το πρόγραμμα με περισσότερες προπονήσεις, δυσκολότεροι αντίπαλοι, όλα είναι σε μέγιστο βαθμό. Στις μικρότερες κατηγορίες μπορώ ακόμα να ανταπεξέρχομαι και να είμαι πρωταγωνιστής. Χρόνο με το χρόνο νομίζω το βλέπεις αυτό, δεν μπορείς να βάλεις χρονοδιάγραμμα.
Όταν κρεμάσεις τη φανέλα σου τι σκοπεύεις να κάνεις;
Θα ήθελα να μείνω στο χώρο του μπάσκετ αλλά ακόμα δεν έχω σκεφτεί σε τι πόστο θα ήμουν καλός. Σαν προπονητής σε μικρότερες ηλικίες θα μου άρεσε επειδή ο γιος μου είναι μικρός και παίζει μπάσκετ και παρακολουθώ τις προπονήσεις του και θα μου άρεσε αυτή η ιδέα, το έχω στο μυαλό μου να ασχοληθώ με αυτό.
