Αν και δεν είχε σκοπό να επιστρέψει στην Ελλάδα ο Βαγγέλης Τσάπας τον έπεισε να παίξει στον Ιωνικό Νίκαιας! Κι ο Λουκάς Μαυροκεφαλίδης ανυπομονεί πλέον να παίξει στην μεγάλη κατηγορία με τον Ιωνικό, όπως τονίζει στη συνέντευξη που παραχώρησε στο Allstarbasket.gr!
Ο δεύτερος γύρος της Α2 κατηγορίας έχει ξεκινήσει με τον Ιωνικό Νίκαιας να φιγουράρει ολομόναχος στη κορυφή του βαθμολογικού πίνακα με ρεκόρ 15-2 και διαφορά πόντων +383!
Ύστερα από 32 χρόνια οι Νικαιώτες προβάρουν το καλό τους κοστούμι για την επιστροφή στα σαλόνια της Basket League και αυτό το οφείλουν στον πρόεδρο Βαγγέλη Τσάπα, όπου ανέλαβε τα ηνία της ομάδας το καλοκαίρι του 2017 έχοντας ένα διετές πλάνο για την επιστροφή στην Α1.
Το πλάνο αυτό περιελάμβανε και την μεγαλύτερη μεταγραφική κίνηση στην ιστορία της Α2, τον Λουκά Μαυροκεφαλίδη, όπου αγωνιζόμενος σε μία από τις πιο μπασκετικές χώρες με τη φανέλα της Λιέτουβος Ρίτας, φέτος ζει το πρωτόγνωρο συναίσθημα της Α2 με τον Ιωνικό.
Συνέντευξη στην ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΚΑΤΣΙΝΗ
Ο πρώην παίκτης ΠΑΟΚ, Ολυμπιακού, Παναθηναϊκού και ΑΕΚ μιλά στο allstarbasket.gr για τη νέα εμπειρία της Α2 και τις σκέψεις παραμονής στον Ιωνικό για την επόμενη σεζόν.
Επίσης γυρίζει το χρόνο πίσω την εποχή που αγωνιζόταν στις δύο υπερδυνάμεις του ελληνικού πρωταθλήματος και φυσικά μιλά για την Εθνική και τη διαδικασία των παραθύρων.
-Την περσινή σεζόν πραγματοποίησες μία πολύ καλή χρονιά με τη Λιέτουβος Ρίτας. Πώς αποφάσισες να αγωνιστείς στην Α2 και όχι σε ομάδα της Α1;
Στόχος μου ήταν αρχικά να μείνω εξωτερικό αλλά δεν είχα την ανάλογη πρόταση που θα με ικανοποιούσε. Δεν ήταν καν σκοπός μου να μείνω Ελλάδα διότι όταν σου υπόσχονται ένα συμβόλαιο και τελικά παλεύεις να το πάρεις, είναι κουραστικό. Τελικά πήρα την απόφαση να αγωνιστώ στον Ιωνικό γιατί είδα κάτι στο κύριο Τσάπα που με έπεισε ότι είναι καλή επιλογή.
Πώς βιώνεις το επίπεδο της Α2;
Είναι καλό το επίπεδο, υπάρχουν πολλοί καλοί παίκτες, σίγουρα δεν είναι Α1, αλλά είναι μία νέα εμπειρία για μένα, το απολαμβάνω και ειδικά στην ομάδα μου που αποτελείται από εξαιρετικούς παίκτες.
Ο Ιωνικός Νίκαιας φιγουράρει στη πρώτη θέση της βαθμολογίας στο τέλος του Α΄ γύρου, κρατώντας στο χέρι την άνοδο. Υπάρχουν σκέψεις παραμονής για την επόμενη σεζόν;
Ναι, ήταν και αυτό στις αρχικές συζητήσεις με τον πρόεδρο. Πιστεύω πώς θα πάρουμε το εισιτήριο της ανόδου και θα ήθελα πολύ να αγωνιστώ στην Α1 με τον Ιωνικό.
Το περασμένο καλοκαίρι ακούστηκε το όνομά σου για επιστροφή στην ΑΕΚ. Είχαν γίνει συζητήσεις;
Δεν με ενδιέφερε κάτι τέτοιο, δεν υπήρχε καν στη σκέψη μου να παίξω στην Ελλάδα. Η ΑΕΚ είναι μεγάλη ομάδα και έχει βρει το δρόμο της, με έναν πρόεδρο που αγαπά την ομάδα και το δείχνει εμπράκτως.
Έχεις αγωνιστεί στον Ολυμπιακό και στον Παναθηναϊκό. Σε ποια ομάδα βίωσες τις καλύτερες συνθήκες εργασίας, πόσο δύσκολη ή εύκολη ήταν η μετάβαση για σένα απ’ τη μία ομάδα στην άλλη;
Και οι δύο ομάδες είναι τοπ, διαφορές δεν υπάρχουν. Τα τελευταία χρόνια είναι από τις πιο επιτυχημένες ομάδες στην Ευρώπη. Ήμουν πολύ τυχερός που είχα την ευκαιρία να αγωνιστώ και στις δύο ομάδες αλλά νομίζω ότι το χάρηκα περισσότερο στο Παναθηναϊκό.
Ήσουν ο πρώτος Έλληνας που αγωνίστηκε στη Κίνα. Πώς ήταν οι συνθήκες εκεί;
Η πρώτη σκέψη που κάνει κάποιος αθλητής για το πρωτάθλημα της Κίνας είναι τα χρήματα. Επίσης ήταν μια δύσκολη περίοδος για εμένα τότε, διότι είχα φύγει από την ΑΕΚ, με ταλαιπωρούσε και ένας τραυματισμός και οι ομάδες δεν με εμπιστεύθηκαν, οπότε βρήκα ευκαιρία να αποδείξω ότι είμαι καλά και να βρω ξανά το ρυθμό μου. Πέρα από το οικονομικό, μου έκανε πολύ καλό το πέρασμά μου από την Κίνα, μπορεί το επίπεδο να μην είναι πολύ υψηλό αλλά υπάρχουν παίχτες που κοντράρεσαι.
Ποια είναι η πιο σημαντική στιγμή της καριέρας σου, υπάρχει κάτι που έχεις μετανιώσει;
Η πιο σημαντική στιγμή της καριέρας μου ήταν το πρώτο και μοναδικό πρωτάθλημα με τον Παναθηναϊκό. Έχω πάρει και αρκετές λάθος αποφάσεις που στη τελική μπορεί να είναι και σωστές αλλά τις προσπερνώ και συνεχίζω.
Έναν προπονητή και έναν συμπαίκτη που έχεις ξεχωρίσει;
Θα πω τον Γιάννη Σφαιρόπουλο και τον Σούλη Μαρκόπουλο, δύο προπονητές που τους χρωστάω το ότι παίζω μπάσκετ. Από συμπαίκτη θα ξεχωρίσω τον Γιοτάμ Χαλπερίν.
Αυτό που έχω καταλάβει απ’ τις δηλώσεις σου είναι ότι προτιμάς την ομαδική διάκριση παρά την ατομική.
Εννοείται, πολλοί παίκτες αυτό δεν καταλαβαίνουν. Ότι μέσα από την ομαδική διάκριση θα ακολουθήσει και η ατομική, διότι το άθλημα είναι ομαδικό.
Έχεις δηλώσει τη δυσαρέσκειά σου για τους διοικούντες της ΕΟΚ. Ποιους θα ήθελες να δεις μελλοντικά να την διοικούν;
Υπάρχουν πολλά παραδείγματα ότι πλέον ήρθε η ώρα της αλλαγής διοικούντων την ΕΟΚ. Σε άλλες χώρες βλέπεις αθλητές που τελειώνουν την καριέρα τους και στελεχώνουν τις ομοσπονδίες. Στην Ελλάδα έχουμε την ευλογία να υπάρχουν πολλοί αθλητές που έχουν τη δυνατότητα αυτή.
Ποια είναι η γνώμη σου για τη διαδικασία των παραθύρων;
Το μπάσκετ δεν είναι ποδόσφαιρο, είναι θετικό το γεγονός το ότι αναδείχθηκαν νέα παιδιά που ίσως να μην είχαν την ευκαιρία και επίσης είδαμε να γεμίζουν τα γήπεδα, αλλά το επίπεδο δεν είναι τοπ και εγώ ως θεατής θέλω να βλέπω τους καλύτερους παίκτες να αγωνίζονται στην Εθνική και αναφέρομαι σε όλες τις χώρες όχι μόνο στην Ελλάδα.
Θεωρείς ότι πρέπει να γίνουν αλλαγές στο ελληνικό πρωτάθλημα έτσι ώστε να γίνει πιο ανταγωνιστικό;
Κάθε χρόνο υπάρχει βελτίωση και οι ομάδες γίνονται πιο δυνατές είτε με ξένους είτε με Έλληνες, σίγουρα σε οργανωτικό επίπεδο είμαστε πολύ πίσω εδώ και πολλά χρόνια, μακάρι να βελτιωθεί το πρωτάθλημα αλλά είναι δύσκολο. Παλαιότερα το πρωτάθλημα ήταν δύο ταχυτήτων με τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό να πρωταγωνιστούν, πλέον είναι τριών, είδαμε πέρυσι να παίρνει το Κύπελλο Ελλάδας και το Basketball Champions League η ΑΕΚ.
Το γεγονός το ότι αγωνίζονται έξι ξένοι στο πρωτάθλημα και δεν δίνονται ευκαιρίες στους νέους να δείξουν το ταλέντο τους;
Θα προτιμούσα να πάρει την ευκαιρία ένας μικρός παίκτης παρά ένας ξένος, διότι οι ξένοι παίζουν καθαρά για οικονομικούς λόγους και ενδιαφέρονται για την ατομική διάκριση, έτσι ώστε να πάρουν ένα μεγαλύτερο συμβόλαιο την επόμενη σεζόν. Μπορεί το θέαμα να είναι υψηλότερο αλλά πιστεύω ότι ο Έλληνας θέλει να βλέπει τον Έλληνα να αγωνίζεται. Δυστυχώς έτσι λειτουργεί το σύστημα και στην Ευρώπη με ελάχιστες εξαιρέσεις”.
