Με τα 2/3 της διαδρομής στην κανονική περίοδο της Euroleague οι δύο εκπρόσωποί μας στο ίδιο Πρωτάθλημα, Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός μοιάζουν σαν να βρίσκονται σε δύο διαφορετικούς κόσμους!
Ο Ολυμπιακός μπαινοβγαίνει εσχάτως στην τετράδα, ψάχνει το βήμα παραπάνω που θα σταθεροποιήσει την παρουσία του στις θέσεις με το πλεονέκτημα έδρας, με κυριότερους αντιπάλους την Εφές και την Μπαρτσελόνα.
Ο Παναθηναϊκός μονιμοποιείται εκτός οκτάδας, κινδυνεύει να μείνει εκτός οκτάδας για πρώτη φορά από το 2010 και πρέπει να αντιμετωπίσει και τα επιπλέον προβλήματα που του προκαλούν οι απώλειες βασικών μονάδων στη χειρότερη δυνατή στιγμή.
Σε αντίθεση με τις δύο προηγούμενες σεζόν, με το νέο σύστημα της κανονικής περιόδου, οι δύο ελληνικές ομάδες δεν είναι χέρι-χέρι στην πρώτη τετράδα. Μόνο ο Ολυμπιακός έχει βλέψεις για πλεονέκτημα έδρας στα play offs, την ώρα που ο Παναθηναϊκός του νέου προπονητή, των δύο νέων παικτών και δύο απωλειών (Παππά-Λάνγκφορντ) αδυνατεί να νικήσει μακριά από το ΟΑΚΑ και βλέπει τη γραμμή που οδηγεί στα play offs, κάθε αγωνιστική να βρίσκεται και πιο μακριά του!
Ο Ολυμπιακός βρίσκεται σε πολύ καλύτερη κατάσταση, όχι μόνο βαθμολογικά, αλλά και αγωνιστικά. Είναι πιο ξεκάθαρα τα πράγματα για το που βρίσκεται και που οδεύει.
Με έναν παίκτη επιπλέον, -προφανώς στην περιφέρεια- που ο Ολυμπιακός τον αναζητούσε όπως έλεγαν τα ρεπορτάζ από τον Δεκέμβριο, ίσως η ομάδα του Ντέιβιντ Μπλατ μπορούσε να χειριστεί ακόμα πιο αποτελεσματικά τις προκλήσεις απέναντι στα τρία “μεγαθήρια” της διοργάνωσης, όπως τη Φενέρμπαχτσε που έπαιξε την Πέμπτη.
Με την παρουσία του όμως στα παρκέ της Euroleague ο Ολυμπιακός κοιτάζει μόνο πιο ψηλά, κι όχι χαμηλότερα. Κι αυτό είναι ένα μεγάλο κέρδος για μια ομάδα που όταν άρχιζε τη διαδρομή έμοιαζε να έχει πολλούς αστερίσκους και ερωτηματικά γύρω από τη χημεία που θα δημιουργήσουν οι νέοι πλάι στους παλιούς.
Κι είναι επιτυχία το ότι έχει εξασφαλίσει και ηρεμία γύρω από ολόκληρο τον οργανισμό, κι η όποια κουβέντα περιορίζεται στο εάν και το πότε ή που πρέπει να αποκτηθεί ένας ακόμη παίκτης!
Όπως ακριβώς… δεν συμβαίνει στον τόσο διαφορετικό κόσμο του Παναθηναϊκού.
Με 10% ποσοστό νικών στους εκτός έδρας αγώνες, καμία ομάδα δεν έφτασε ψηλά, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για σεζόν με τουλάχιστον 15 εκτός έδρας παιχνίδια!
Μαθηματικά, τα “κουκιά” βγαίνουν ακόμα, το τρένο της οκτάδας δεν έχει χαθεί, αλλά αγωνιστικά μπορεί η ομάδα του Ρικ Πιτίνο να τα υποστηρίξει;
Στη Βαρκελώνη, το Κάουνας, το Τελ Αβίβ, ο Παναθηναϊκός δεν ήταν ο κακός Παναθηναϊκός των πρώτων επτά εκτός έδρας αγώνων του.
Πάλεψε, έπαιξε καλύτερη άμυνα, αλλά πρέπει να το κάνει για μεγαλύτερο διάστημα στο παρκέ, κι όχι για 20 ή 30 λεπτά, κι όχι φυσικά με τόσο άθλιο ποσοστό από τα 6.75μ. όπως τα 4/22 που είχε με τη Μακάμπι.
Αυτά αλλάζουν; Εδώ είναι το ερώτημα και πόσο εύκολη μπορεί να είναι αυτή η διαδικασία εν μέσω τραυματισμών και της πίεσης που όσο κυλά ο χρόνος και περνούν οι αγωνιστικές θα αυξάνεται!
Στατιστικά κάθε ομάδα ψηλού επιπέδου στο ευρωπαϊκό μπάσκετ κάνει μια -δυο κακές χρονιές ανά δεκαετία. Μια χρονιά όπου όλα πάνε στραβά κι ανάποδα.
Σε όλους έχει τύχει, αν κοιτάξουμε την ιστορία των τελευταίων δεκαετιών. Ίσως ήλθε η χρονιά που ο Παναθηναϊκός περνάει το κακό του φεγγάρι, που του πάνε όλα ανάποδα. Προσπαθεί όμως να το αλλάξει, με νέο προπονητή και δύο νέους παίκτες, δεν κάθησε με σταυρωμένα τα χέρια. Το εάν θα πετύχει η μεταμόρφωση, εξαρτάται από το πως θα διαχειριστεί τους τελευταίους κόκκους άμμου σε μια κλεψύδρα που αδειάζει.
