Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς παραχώρησε μία εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη σε σερβικό Mέσο, με αναφορές σε στιγμές και καταστάσεις της καριέρας του.

Ο Σέρβος προπονητής μίλησε τόσο για τους “δασκάλους” του στον τομέα της αντίληψης, Ντούσαν Ίβκοβιτς και Αλεξάνταρ Νίκολιτς, όσο και στο γεγονός πως στην Παρτιζάν εργάζεται χωρίς να αμείβεται!

Αναλυτικά όσα είπε:

Για το πώς δίνει κίνητρο στους παίκτες που δεν έχουν πολύ χρόνο συμμετοχής: “Είναι μια συζήτηση σε καθημερινή βάση, όλοι πρέπει να αισθάνονται ότι είναι σημαντικοί από την πρώτη μέρα. Έχουμε 15 παίκτες στο ρόστερ, κάθε εβδομάδα δύο ή τρεις είναι εκτός ομάδας λόγω τραυματισμών, ασθένειας κτλ.

Όταν κάποιος χάνει ένα ματς, ο άλλος πρέπει να κάνει το step-up. Οπότε πάρε την ευκαιρία και όταν ο άλλος επιστρέψει μπορεί να μην είναι στην αρχική πεντάδα, αλλά να είσαι εσύ. Δεν είμαι αφελής να βγάλω εκτός αγώνα κάποιον που παίζει καλά”.

Για το πώς δίνει κίνητρο στους κορυφαίους παίκτες και στα μεγάλα ονόματα να κάνουν τα ίδια πράγματα στην προπόνηση: “Αυτό είναι ένα πρόβλημα, επειδή οι καλύτεροι καταλαβαίνουν γρήγορα ότι δεν επαναλαμβάνουμε αυτά τα πράγματα γι’ αυτούς, αλλά για τους άλλους. Οι αυτοματισμοί είναι το κλειδί. Ο πρώην παίκτης μου και πλέον εξαιρετικός προπονητής, Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, όταν συναντηθήκαμε το βράδυ πριν από ένα παιχνίδι πρόσφατα, μου είπε: ‘Ζέλικο, οι βοηθοί μού λένε ότι σταμάτησες να παίζεις μερικές επιθέσεις και ότι πλέον παίζεις απλά πράγματα’. Ναι, κάνω απλά πράγματα.

Ας απλοποιήσουμε τα πάντα σε ένα επίπεδο, έτσι ώστε ο καθένας να μπορεί να τα εφαρμόσει και όταν προκύψει η κατάσταση ότι χρειαζόμαστε κάτι πιο περίπλοκο, θα πάρουμε αυτά τα πέντε ή επτά άτομα που μπορούν να το κάνουν. Αν βάλω κάποιον άλλον στο γήπεδο, δεν μπορώ να τον κατηγορήσω, θα είναι δικό μου λάθος. Δεν θα είμαι θυμωμένος, γιατί ξέρω ότι δεν θα είναι σε αυτό το επίπεδο.

Ο Έκπε Γιούντο ήταν ο πιο τεμπέλης στην προπόνηση, κανείς δεν μπορούσε να τον κοιτάξει κατάματα, ούτε οι συμπαίκτες του ούτε το προπονητικό επιτελείο. Αλλά μετατρεπόταν σε θηρίο στο παιχνίδι. Του αρκούσε να του πει τι παίζουμε. Ένα θαύμα! Στην προπόνηση ήταν τεμπέλης, τεμπέλης, τεμπέλης. Αλλά αυτό είναι κάτι που με φέρνει στο στόχο μας; Οπότε, παίρνουμε αυτό που θέλουμε από αυτόν”.

Για τη δήλωση του Ίβκοβιτς ότι δεν έχει δει άλλον προπονητή με τη διαίσθηση που έχει εκείνος: “Διαίσθηση… Δεν ξέρω κάποιον που πάντα έπαιρνε σωστές αποφάσεις, δεν υπάρχει τέτοιος άνθρωπος. Αν πας πίσω και δεις αν θα μπορούσες να τα έχεις καταφέρει καλύτερα, είναι χάσιμο χρόνου. Έχω κάποιους ανθρώπους των οποίων η γνώμη πραγματικά με ενδιαφέρει, αλλά στο τέλος πάντα εγώ παίρνω τις αποφάσεις. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που είναι πάντα εκεί για μένα, όχι μόνο όταν κερδίζουμε. Όταν νικάω, ανοίγω το τηλέφωνό μου και υπάρχουν 200 μηνύματα, και όταν χάνω, ξέρω ότι υπάρχουν αυτοί οι πέντε που είναι πάντα εκεί.

Ο χρόνος που πέρασα με προπονητικούς γίγαντες όπως ο Ντούντα Ίβκοβιτς και ο Αλεξάνταρ Νίκολιτς διαμόρφωσε την αντίληψή μου για το παιχνίδι. Ο Ίβκοβιτς, ειδικότερα, διαμόρφωσε τη διαδικασία λήψης αποφάσεων και το διαισθητικό στυλ προπονητικής μου.

Είμαι κάποιος που ‘δεν κοιμάται’ για δύο μήνες. Σκεφτόμουν τι θα έλεγα για κάθε περίπτωση αν ένας παίκτης μου ζητούσε κάτι. Δεν κυνηγάω χρήματα, δουλεύω χωρίς μισθό στην Παρτιζάν, είναι μια πολύ δύσκολη κατάσταση, αλλά είμαι εδώ για να προοδεύω”.

Για τη σχέση του με παίκτες και συνεργάτες: “Όταν τελειώνει ένα παιχνίδι της EuroLeague, είμαι ίσως ο τελευταίος που φεύγει από το γραφείο, πάντα. Υπάρχουν χίλιοι και ένας λόγοι, μιλάω σε όλους, έχω μια συνέντευξη τύπου. Δεν έχει συμβεί ποτέ να χάσουμε ένα σημαντικό παιχνίδι χωρίς να μένουμε όλοι μαζί, οι προπονητές. Μένουμε και μιλάμε, αυτές είναι οι στιγμές που είμαστε όλοι μαζί, ξέρουν ότι είναι δύσκολο για μένα, ξέρω ότι είναι το ίδιο για αυτούς. Βοηθάμε ο ένας τον άλλο και δεν μπορούμε να κάνουμε χωρίς αυτό.

Δεν πιστεύω στον σκληρό επαγγελματισμό. Νομίζω ότι είμαστε πρώτα απ’ όλα άνθρωποι, και μετά επαγγελματίες, και ότι η εμπιστοσύνη μεταξύ μας είναι κάτι που αποτελεί προϋπόθεση για τη δημιουργία χημείας στην ομάδα και για να μπορέσουμε όλοι να λειτουργήσουμε.

Πολύ συχνά κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού θυμώνω με τους παίκτες και τους βοηθούς προπονητές. Αν επαναλάβω το ίδιο πράγμα σε σας είκοσι φορές, και κάνετε το ίδιο πράγμα και πάλι για 21η φορά, τότε πρέπει να αντιδράσω ή να αντιδράσετε εσείς σε μένα. Μη διστάσετε να μου πείτε ‘είσαι λάθος ή έχεις δίκιο’ ή ποιο είναι το πρόβλημα. Ποιος είναι άνθρωπος και δεν κάνει αμαρτίες; Υπάρχει τέτοιος άνθρωπος; Δεν τον γνωρίζω.

Είμαι φιλάνθρωπος, αγαπώ τους ανθρώπους και πιστεύω στους ανθρώπους. Φυσικά, η εμπιστοσύνη οδηγεί μερικές φορές σε απογοήτευση, όχι μόνο στην προπόνηση, αλλά και στη ζωή. Συνεχίζω να αγαπώ τους ανθρώπους και θα το κάνω για πάντα.

Η εμπειρία μερικές φορές σε βοηθάει να καταλάβεις πότε να βάλεις χειρόφρενο ή πότε μια κατάσταση σού δίνει το δικαίωμα να μιλήσεις. ‘Λυπάμαι, σε εμπιστεύτηκα. Ας δούμε αν κάνω εγώ ή εσύ λάθος’.

Η συζήτηση είναι το πιο σημαντικό πράγμα για τους ανθρώπους. Όπως και το να καταλαβαίνουν ο ένας τον άλλον, να λες συγγνώμη όταν κάνεις κάποιο λάθος. Είναι τόσο εύκολο και οι άνθρωποι δεν το λένε συχνά”.