O αρχισυντάκτης του All Star Basket, Πανορμίτης Κωνσταντινίδης γράφει για το υψηλότατο επίπεδο του ελληνικού μπάσκετ, σε βαθμό που να το θεωρούμε ένα από τα ελάχιστα εξαγώγημα “προϊόντα” της χώρας μας.
Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Πόσοι από όλους μας δεν έχουμε κατά καιρούς συζητήσει για το υψηλότατο επίπεδο του ελληνικού μπάσκετ, σε βαθμό που να το θεωρούμε ένα από τα ελάχιστα εξαγώγιμα “προϊόντα” της χώρας μας;
Ειδικά σε αυτή την μακρά περίοδο οικονομικής κρίσης και ύφεσης, λίγοι είναι οι τομείς που κρατούν ψηλά την ελληνική σημαία.
Δεν είναι Εθνικό το θέμα, πολλώ δε…. σωβινιστικό. Είναι ουσιαστικό.
Έχουμε δύο ελληνικές ομάδες στη Euroleague οι οποίες επί σχεδόν 25 χρόνια βρίσκονται στην ελίτ. Επί 25 χρόνια, όχι καμιά διετία, τριετία ή πενταετία!
Ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός έχουν ξεπεράσει πλέον τους 600 αγώνες στην ιστορία τους στην κορυφαία διοργάνωση. Ξέρετε τι σημαίνει 600 και πλέον αγώνες;
Είναι επιτεύγματα που μόνο τέσσερις άλλες ομάδες σε όλη την ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ μπορούν να καυχηθούν. Η Μακάμπι, η Ρεάλ Μαδρίτης, η ΤΣΣΚΑ Μόσχας και η Μπαρτσελόνα.
Που’ναι οι Ιταλοί οι οποίοι δεκαετίες δέσποζαν στην Ευρώπη, που ‘ναι οι Γάλλοι, οι Γιουγκοσλάβοι κι άλλες μεγάλες δυνάμεις που κατά καιρούς μας απασχολούσαν;
Ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός κατάφεραν και φέτος να φτάσουν στα Play offs της Euroleague και μάλιστα με πλεονέκτημα έδρας. Από τις τέσσερις ομάδες που πήραν πλεονέκτημα, οι δύο είναι δικές μας!
Εδώ οι Ισπανοί είχαν φέτος πέντε ομάδες, προκρίθηκαν στους οκτώ, μόλις οι δύο και καμία από αυτές δεν πήρε πλεονέκτημα! Μόνο δε οι Ρώσοι είχαν καλύτερο ποσοστό νικών -ηττών από εμάς, μεταξύ χωρών με δύο και πλέον ομάδων στην Euroleague, κι αυτοί κατά δύο μόλις νίκες διαφοράς και λόγω της πανίσχυρης ΤΣΣΚΑ!
Στο Basketball Champions League η ΑΕΚ έφτασε στους “4” και ουσιαστικά έφερε το Final 4 στην Αθήνα με στόχο να κατακτήσει το τρίτο ευρωπαϊκό της τρόπαιο!
Δεν υποστηρίζουμε ότι στο μπάσκετ είναι όλα καλώς καμωμένα. Υπάρχει και η άλλη πλευρά του νομίσματος, υπάρχουν στρεβλώσεις, υπάρχουν στραβοπινελιές ακόμη και στο πιο χαμηλό ηλικιακά επίπεδο.
Ωστόσο η γενική εικόνα του αθλήματος, παραμένει πολύ ψηλά στη συνείδηση όχι μόνο του Έλληνα, αλλά και του ξένου που παρακολουθεί μπάσκετ.
Τώρα που αρχίζει και το πρωτάθλημά μας να αποκτά άλλο χρώμα, λόγω της ανόδου της ΑΕΚ και της παρουσίας ορισμένων πιο σταθερών ομάδων, δεύτερης ταχύτητας, μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα παρασύρει και το πιο κάτω επίπεδο, με την ελπίδα να καταλήξει και στην… Εθνική ομάδα!
Ώστε να αυξηθεί ακόμη περισσότερο η αίσθηση, ότι όσο έχουμε το μπάσκετ σε αυτή τη χώρα, θα έχουμε και κάτι για να υπερηφανευόμαστε.
