Για δεύτερη φορά στην καριέρα του, ο Πάμπλο Λάσο στέφθηκε Πρωταθλητής Ευρώπης και πλέον, μπορεί να αισθάνεται ακόμα πιο… ασφαλής σε έναν από τους δυσκολότερους πάγκους της Ευρώπης! Τον Δεκέμβριο του 2017, ο Βάσκος κόουτς είχε μιλήσει στο AllStar Basket και τον Γιάννη Σταυρουλάκη, εξηγώντας τη φιλοσοφία του!
Τότε δεν μπορούσε να φανταστεί ότι λίγους μήνες αργότερα θα σήκωνε στο Βελιγράδι τη δεύτερη Euroleague της καριέρας του! Άλλωστε τον απασχολούσαν όλοι αυτοί οι μαζεμένοι μπελάδες που του προέκυπταν, ο ένας πίσω από τον άλλον! Διότι ο σοβαρός τραυματισμός του Γιουλ ήταν απλώς η κορυφή του παγόβουνου!
Αξίζει όμως να θυμηθούμε όλη τη συνέντευξη που είχε δώσει ο Πάμπλο Λάσο στο τεύχος 342, του Δεκεμβρίου.
Συνέντευξη στον ΓΙΑΝΝΗ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗ
Για πολλούς ήταν ο loser. Ο προπονητής που δεν ήξερε να «διαβάζει» το παιχνίδι των αντιπάλων, που δεν είχε συστήματα, που δεν γνώριζε πώς να διαχειριστεί τους παίκτες του, πολλώ δε πώς να τους επιβληθεί. Αυτά τον Μάιο του 2014, μετά την αποτυχία στο Final 4 και την απώλεια του πρωταθλήματος από την Μπαρτσελόνα. Ένα χρόνο αργότερα, ο Πάμπλο Λάσο θα έκλεινε το στόμα όλων όσοι τον έστησαν στον τοίχο, όσοι τον αμφισβήτησαν ως προπονητή και ως άνθρωπο.
Αξιοποίησε κατά τον πλέον ενδεδειγμένο τρόπο τις… μετρημένες ημέρες του στη Ρεάλ Μαδρίτης και πέτυχε αυτό που στην Ισπανία αποκαλούν poker. Για την ακρίβεια, σήκωσε ό,τι κούπα υπήρχε διαθέσιμη, εντός και εκτός συνόρων (Euroleague, Liga Endesa, Copa del Rey, Supercopa)! Ακόμα και αν η ιστορία έχει γράψει πια πως η απόφαση της διοίκησης της «Βασίλισσας» να τον προσλάβει το καλοκαίρι του 2011 προκάλεσε έντονες αντιδράσεις, εντούτοις ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει ότι επί ημερών του η Ρεάλ έχει κατακτήσει ήδη 13 τίτλους. (σ.σ. Μέχρι την περίοδο 2016/17)
Περισσότερους, δηλαδή, από τους 10 σε σύνολο 71 διεκδικήσιμων τίτλων που πανηγύρισε με τους 16 προπονητές που προηγήθηκαν του Λάσο την περίοδο 1989-2011, μεταξύ των οποίων οι Ζέλικο Ομπράντοβιτς, Μπόζινταρ Μάλκοβιτς, Σέρτζιο Σκαριόλο, Τζουάν Πλάθα και Έτορε Μεσίνα! Παρεμπιπτόντως, ουδείς εξ αυτών έκατσε παραπάνω από τρία χρόνια στον πάγκο, ενώ ο Λάσο έβαλε πρόσφατα την υπογραφή του σε νέο συμβόλαιο που θα τον κρατήσει στο WiZink Center ως το 2020. Τώρα που τα έχει πάρει όλα, προφανώς και νιώθει πιο ανάλαφρος. Ή μήπως όχι;
Ο 50άχρονος προπονητής μίλησε στο AllStar Basket για την παρουσία του στη Ρεάλ, τον παίκτη Λάσο, την πρώτη σκέψη του μετά τον τραυματισμό του Γιουλ, τον Λούκα Ντόντσιτς και τον Βασίλη Σπανούλη.
Τι χρειάζεται ένας προπονητής για να επιβιώσει τόσα χρόνια σε ένα από τα μεγαλύτερα κλαμπ του κόσμου όπως η Ρεάλ Μαδρίτης;
«Η εύκολη απάντηση είναι να κερδίζει (γέλια). Η Ρεάλ Μαδρίτης είναι μια ομάδα που κυνηγάει όλους τους στόχους και καμιά φορά η επίτευξή τους μοιάζει περισσότερο με ανακούφιση, παρά με ευτυχία. Μου αρέσει, λοιπόν, να αντιμετωπίζω τις δυσκολίες με κουράγιο.
Ούτως ή άλλως, είμαι ένας άνθρωπος που προτιμώ να μένω στην καθημερινότητα και να μη βλέπω τόσο μακριά ή τόσο πίσω. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει ένας προπονητής είναι να επιβάλει τον δικό του τρόπο παιχνιδιού.
Η Ρεάλ είναι μια ομάδα, ένας οργανισμός, ένα brand name που συνεπάγεται πολλά πράγματα. Το να κερδίζεις είναι πολύ σημαντικό, όμως εξίσου σημαντικό είναι ο κόσμος να βλέπει την ομάδα και να αναγνωρίζει ότι παίζει σύμφωνα με τις δικές της αρχές, ότι ποντάρει στα νέα παιδιά και τα βλέπει να βελτιώνονται. Είμαστε η Ρεάλ Μαδρίτης όχι μόνο για το παιχνίδι που έχουμε μπροστά μας και σίγουρα θέλουμε να κερδίσουμε, αλλά και για το μέλλον».
Ποια ήταν η καλύτερη στιγμή και η μεγαλύτερη κρίση που αντιμετωπίσατε στη Ρεάλ από το 2011;
«Αν με ρωτάτε για τους τίτλους, θα σας πω ότι δεν είναι σημαντικότεροι από τη δουλειά που κάνουμε κάθε μέρα. Η καλύτερη στιγμή είναι η ευκαιρία που μου δίνεται να απολαμβάνω αυτό που κάνω όλες τις μέρες! Έχουμε ζήσει πολλές όμορφες στιγμές όπως όταν κερδίσαμε την Euroleague ή το Copa del Rey με το buzzer beater του Γιουλ. Η χρονιά που κατακτήσαμε τους τέσσερις τίτλους είναι ενδεχομένως η εύκολη απάντηση. Προσπαθώ να αισθάνομαι καλά κάθε μέρα, γνωρίζοντας ότι κοουτσάρω μια ομάδα με σταρ. Το σημαντικό είναι να γίνουν ομάδα. Αυτό προσπάθησα. Διότι μόνο αν γίνει αυτό κερδίζεις το σεβασμό κι έχει αξία η δουλειά σου. Κάθε μέρα είναι μια νέα πρόκληση… Μια διαδρομή με πολλές όμορφες και άσχημες στιγμές, τις οποίες βρίσκω μέρα με τη μέρα παρά σε μια νίκη ή σε μια ήττα».
«Ο παίκτης Λάσο δεν θα είχε θέση στη δική μου Ρεάλ»
Στο δίλημμα Μάτζικ Τζόνσον ή Μάικλ Τζόρνταν, ο Πάμπλο Λάσο εξήγησε σε παλαιότερη συνέντευξή του πως προτιμά τον… Τζον Στόκτον.
Ίσως έτσι εξηγείται ότι το όνομά του φιγουράρει στην κορυφή της λίστας των παικτών με τις περισσότερες ασίστ (2.896) και τα περισσότερα κλεψίματα (1.219) στην ιστορία της ACB έπειτα από 19 χρόνια επαγγελματικής καριέρας με τις Μπασκόνια, Ρεάλ Μαδρίτης, Μάλαγα, Τζιρόνα, Γέιδα και Βαγιαδολίδ!
Για να γίνουν κατανοητά τα μεγέθη, οι εν ενεργεία παίκτες με τις περισσότερες ασίστ και τα περισσότερα κλεψίματα στην ισπανική λίγκα είναι ο 39άχρονος Άλμπερτ Όλιβερ της Γκραν Κανάρια (5ος, 1.775 ασ.) και ο 37άχρονος Φελίπε Ρέγιες (18ος, 706 κλ.) αντίστοιχα.
Ο προπονητής Λάσο θα ήθελε τον παίκτη Λάσο στην ομάδα του;
«Πιθανότατα όχι! Ανήκω σε αυτούς που πιστεύουν ότι το μπάσκετ συνεχώς εξελίσσεται. Οι συγκρίσεις με το παρελθόν είναι αναπόφευκτες όμως επιτρέψτε μου να σας φέρω ένα παράδειγμα από την Ελλάδα. Θεωρείτε ότι ο Γκάλης θα μπορούσε να παίξει σήμερα; Το μπάσκετ αναπτύσσεται πολύ γρήγορα. Διαφορετικά στιλ παιχνιδιού, νέες εποχές, άλλοι κανονισμοί… Από την περίοδο που έπαιζαν ο Λάσο και ο Γκάλης έχουν περάσει πολλά-πολλά χρόνια. Ο Νίκος, για παράδειγμα, σκόραρε 40 πόντους σε κάθε παιχνίδι σε επιθέσεις 30 δευτερολέπτων. Πιθανότατα λοιπόν ο παίκτης Λάσο δεν θα είχε θέση στη δική μου Ρεάλ».
Επί των ημερών σας η Ρεάλ Μαδρίτης έγινε ξανά ανταγωνιστική και κατακτά τίτλους. Τι διαφορετικό έχετε κάνει σε σχέση με τους προκατόχους σας;
«Δεν πιστεύω ότι έχω κάνει κάτι ξεχωριστό ή ιδιαίτερο. Απλώς έχω την τύχη να δουλεύω με σπουδαίους παίκτες. Από την πρώτη μέρα που ήλθα στη Μαδρίτη, προσπάθησα να επιβάλω το δικό μου στιλ, να αναπτύξω αυτή τη φιλοσοφία από την πρώτη προπόνηση.
Θα σας φέρω ξανά ένα παράδειγμα. Στον τελικό της Euroleague στο Λονδίνο κερδίζαμε τον Ολυμπιακό με 17 πόντους όταν ο Κάρολ βγήκε στον αιφνιδιασμό, σούταρε για τρεις αλλά αστόχησε… Αν έβαζε το τρίποντο, η διαφορά θα πήγαινε στο +20, αν όχι θεωρητικά δεν θα άλλαζε κάτι, αφού ήταν πολύ νωρίς ακόμα. Ο Κάρολ ξέφυγε!
Έχουμε μια συγκεκριμένη φιλοσοφία, την οποία δεν μπορούμε και δεν πρέπει να αλλάξουμε. Για μένα είναι κλειδί να αποδεχτείς τις ικανότητες που έχουν οι παίκτες σου και να τις αξιοποιήσεις στο μάξιμουμ! Αισθάνομαι υπερήφανος για το ότι πολλοί παίκτες βελτιώθηκαν εδώ».
«Μπαμπά, χτύπησε ο Σέρχι»!
Πού ήσασταν όταν τραυματίστηκε ο Σέρχιο Γιουλ και ποια ήταν η πρώτη σκέψη σας;
«Ήταν η στιγμή που επέστρεψα σπίτι μου και άνοιξα την τηλεόραση όταν έπαιζαν σε replay τον τραυματισμό. Ο γιός μου άρχιζε να ουρλιάζει: “Μπαμπά, μπαμπά, χτύπησε ο Σέρχι”!
Ήταν σοκαριστικό! Πέρασα όλο το βράδυ πάνω στο τηλέφωνο, για να μάθω αρχικά πόσο άσχημα είναι, πότε θα επιστρέψει στη Μαδρίτη, τι θα κάνουμε από εδώ και πέρα.
Οι πρώτες μου σκέψεις ήταν στον Γιουλ και τη Ρεάλ. Χάσαμε έναν σπουδαίο παίκτη, την ψυχή της ομάδας, όμως έχουμε εμπιστοσύνη στα παιδιά που συνεχίζουν. Υπάρχουν πράγματα που ο κόσμος βλέπει και πράγματα που δεν βλέπει. Ο Γιουλ είναι σημαντικός όπως ο Καμπάτσο, ο Κοζέρ, ο Ντόντσιτς και οι υπόλοιποι παίκτες μας. Όλοι μιλούσαν εκείνη την περίοδο, λες και ο Σέρχι είχε… πεθάνει, όμως αν είχε τη δυνατότητα, θα επέστρεφε αύριο»!
Πριν από τον τελικό της Euroleague με τον Ολυμπιακό στη Μαδρίτη δεν χρειαστήκατε να πείτε πολλά στους παίκτες σας, γράφοντας «Kill Bill» στον πίνακα που υπήρχε στα αποδυτήρια της Ρεάλ Μαδρίτης! Μπορείτε να μας περιγράψετε με λίγες λέξεις εκείνο το σχέδιο… καταστολής;
«Εκείνη τη χρονιά η Ρεάλ ήταν μια συμπαγής ομάδα, με παίκτες που έπαιζαν χρόνια μαζί και στηρίζονταν πολύ στο ένστικτό τους. Βρέθηκαν στο σωστό σημείο και τη σωστή στιγμή. Οι παίκτες μου έκαναν πολύ καλή δουλειά στο να μην αφήσουν τον Σπανούλη να βρει ρυθμό. Ακολουθήσαμε πολλές και διαφορετικές στρατηγικές, αν και δεν είναι θέμα ένας εναντίον ενός αλλά ομαδικό, γιατί μην ξεχνάμε ότι παίζει pick-n-roll, επομένως η άμυνα περιλαμβάνει και τους ψηλούς. Πιέσαμε τον Σπανούλη από την αρχή. Ο Ρίβερς έκανε εξαιρετικά εκείνη τη δουλειά, ενώ ακολούθησαν αλλαγές στα μαρκαρίσματα. Όλα πήγαν καλά εκείνο το βράδυ. Τα σουτ, οι άμυνες, η δημιουργία των δύο Σέρχιο (σ.σ. Γιουλ,Ροντρίγκεθ)…».
Πώς θα το γιορτάσετε αν ο Λούκα Ντόντσιτς μείνει στη Μαδρίτη για μερικά χρόνια ακόμα;
«Αν σας έλεγα ότι δεν σκέφτομαι τι θα κάνει ο Ντόντσιτς, θα ήμουν ψεύτης! Εννοείται πως το σκέφτομαι, όπως σκέφτομαι όλους τους παίκτες μου. Ο Λούκα είναι ένα τεράστιο ταλέντο, είναι μαζί μας από 13 ετών, έχει βελτιωθεί στη Μαδρίτη, ενώ κι εμείς είμαστε απαιτητικοί μαζί του.
Παίκτες έρχονται και φεύγουν… Αν μείνει, θα είμαστε χαρούμενοι. Αν φύγει, η ζωή συνεχίζεται. Είμαστε η Ρεάλ και πρέπει να βρούμε τρόπο για να καλύψουμε το κενό του. Τι έπρεπε να κάνουμε, δηλαδή, όταν τραυματίστηκε ο Γιουλ; Να μην παίξουμε στη Euroleague; Τα προηγούμενα χρόνια έφυγε ο Μίροτιτς, ο Ερνανγκόμεθ και ο Ροντρίγκεθ, όμως είμαστε ακόμα εδώ και είμαστε υπερήφανοι. Όσοι έρχονται εδώ γνωρίζουν ότι θα παίξουν στην καλύτερη λίγκα της Ευρώπης, ότι θα βγάλουν χρήματα και ότι θα διεκδικήσουν τίτλους, όμως η Ρεάλ είναι πάνω από ονόματα».
