Η Σταυρούλα Παπαδάκη, η Γεωργία Γρηγοροπούλου και η Εύα Κουμαντσιώτου μίλησαν στην ιστοσελίδα της ΕΟΚ για τη μετάβασή τους από την Εθνική U20, σ’ εκείνη των Γυναικών.
Από την Εθνική Νέων Γυναικών βρέθηκαν στη «15άδα» της ομάδας των Γυναικών, δείχνοντας διάθεση και προθυμία να δουλέψουν σκληρά, ώστε να εξελιχθούν και να γίνουν η βάση πάνω στην οποία θα «χτιστεί» μελλοντικά η επόμενη γενιά του μπάσκετ γυναικών.
Η Σταυρούλα Παπαδάκη, η Γεωργία Γρηγοροπούλου και η Εύα Κουμαντσιώτου, μιλούν για την μετάβασή τους από την ομάδα της U20 σ’ εκείνη των Γυναικών, εξηγούν γιατί είναι διαφορετικό για μία αθλήτρια να παίζει με τη φανέλα του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος και εκφράζουν την ελπίδα τους, η Ελλάδα να «παρασυρθεί» κι αυτή από τον «μπασκετικό τυφώνα» Κέιτλιν Κλαρκ.
Είστε τρεις παίκτριες-μέλη της Εθνική U20 και τώρα, κληθήκατε στο προπονητικό καμπ και της ομάδας των Γυναικών. Πώς βιώνετε αυτό το καλοκαίρι που είναι γεμάτο αγωνιστικές υποχρεώσεις;
Σταυρούλα Παπαδάκη: «Από μικρή ηλικία τα καλοκαίρια μας ήταν πάντα γεμάτα. Για μένα είναι κάτι που το ‘χω ζήσει πολλές φορές, αλλά φέτος, για πρώτη φορά στην Εθνική Γυναικών. Οι ρυθμοί της προετοιμασίας πάντως, δεν αλλάζουν. Είναι ίδιοι και το ‘χουμε συνηθίσει. Σίγουρα είναι πολύ μεγάλη τιμή που βρίσκομαι εδώ μαζί με τα κορίτσια μου (σ.σ. την Εύα και την Γεωργία)».
Γεωργία Γρηγοροπούλου: «Είναι ένα τεστ για ‘μάς γιατί είναι διαφορετικοί προπονητές και διαφορετικά αυτά που μάς ζητάνε. Επομένως χρειάζεται πολύ μεγάλη αυτοσυγκέντρωση και να προσαρμοζόμαστε σε ό,τι ζητάει κάθε προπονητής. Πιστεύω ότι το “βρίσκουμε” και είμαστε πολύ συγκεντρωμένες. Σίγουρα η παρουσία μας στην Εθνική Γυναικών είναι μεγάλη τιμή για ‘μάς και θα βοηθήσει αρκετά γιατί είμαστε μαζί με πολύ πιο έμπειρες παίκτριες».
Εύα Κουμαντσιώτου: «Γενικά υπάρχει μία διαφορά όσον αφορά στην εμπειρία των παικτριών εδώ. Μας βοηθούν πολύ στο τι πρέπει να κάνουμε. Μας έχουν υποδεχθεί με τον καλύτερο τρόπο και η μετάβαση από τη μία ομάδα στην άλλη ήταν πολύ εύκολη».
Έχετε περάσει από τις Εθνικές ομάδες όλων των ηλικιακών κατηγοριών. Κάθε φορά, λοιπόν, που μπαίνετε στα αποδυτήρια, φοράτε τη φανέλα με το εθνόσημο και βγαίνετε στον αγωνιστικό χώρο, τι περνάει από το μυαλό σας;
Εύα Κουμαντσιώτου: «Αισθανόμαστε δέος. Από τη στιγμή που θα γίνει η παρουσίαση των ομάδων, μέχρι την ανάκρουση του Εθνικού ύμνου. Είναι πολύ μεγάλη τιμή να βρίσκεσαι στην Εθνική ομάδα».
Γεωργία Γρηγοροπούλου: «Όπως είπε και η Εύα είναι τεράστια τιμή κάθε φορά που ακούς τον Εθνικό ύμνο και νομίζω ότι σ’ αυτό θα συμφωνήσει και η Σταυρούλα. Επειδή εμείς οι δυο είμαστε στην Αμερική και ακούμε το αμερικανικό Εθνικό ύμνο σε όλα τα παιχνίδια πριν την έναρξή τους, γνωρίζουμε πόσο μεγάλη τιμή είναι και πόση υπερηφάνεια νιώθεις όταν ακούς τον ύμνο της χώρας σου. Εκείνη την στιγμή εκπροσωπείς κάτι το οποίο δεν έχουν όλοι την ευκαιρία να το κάνουν. Οπότε, κάθε φορά δίνεις το 100%, ώστε να ανταπεξέλθεις σ’ αυτό που θα σου ζητήσουν».
Σταυρούλα Παπαδάκη: «Συμφωνώ απόλυτα με τα κορίτσια. Νιώθεις τιμή και δέος. Η αλήθεια είναι ότι την ώρα που πηγαίνεις από τα αποδυτήρια στον αγωνιστικό χώρο υπάρχει λίγο παραπάνω άγχος γιατί παίζεις με την Εθνική. Κατά τη γνώμη μου είναι διαφορετικά, απ’ όταν παίζεις με την ομάδα σου. Υπάρχει μία παραπάνω ευθύνη γιατί σε παρακολουθεί όλη η χώρα και όχι μόνο, και είναι πολύ σημαντικό και για ‘μάς να την εκπροσωπούμε σωστά».
Εύα Κουμαντσιώτου: «Πράγματι. Είναι πολύ διαφορετικό να παίζεις στην Εθνική».
Γιατί είναι διαφορετικό;
Σταυρούλα Παπαδάκη: «Όπως ανέφερα υπάρχει λίγη παραπάνω ευθύνη, κάτι που δημιουργεί λίγο παραπάνω άγχος. Θεωρώ όμως ότι αυτό δεν είναι κακό. Κάποιες φορές είναι καλό να είμαστε σε εγρήγορση. Απλώς, όταν είσαι με την ομάδα σου, υπάρχει μία άλλη διαδικασία από αυτήν που υπάρχει στην Εθνική. “Δένεσαι” μ’ έναν άλλο τρόπο με τις συμπαίκτριες και τους προπονητές σου και έχεις τον χρόνο να “δεθείς” ως ομάδα. Με την Εθνική βρίσκεσαι για κάποιο συγκεκριμένο διάστημα, το οποίο είναι πολύ λιγότερο. Όλες οι παίκτριες έρχονται από κάπου αλλού, έχουν δουλέψει σε διαφορετικά πράγματα, οι προπονητές έχουν άλλα πράγματα στο μυαλό τους, και είναι λίγο πιο δύσκολο να «δέσει» αμέσως η ομάδα. Οπότε, πρέπει να είσαι ακόμα πιο συγκεντρωμένος».
Εύα Κουμαντσιώτου: «Πρέπει να μπούμε όλοι στην ίδια φιλοσοφία μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα για να μπορέσουμε να ενταχθούμε και να ενωθούμε ως ομάδα. Αντίθετα, στο σύλλογο όπου αγωνίζεται κάθε μία, δουλεύεις εννέα μήνες με τις συμπαίκτριές σου και κάποια στιγμή θα το “βρεις”. Στην Εθνική, πρέπει να βάλεις όλες τις δυνάμεις σου για να μπορέσεις να ενταχθείς αμέσως».
Γεωργία Γρηγοροπούλου: «Επίσης θεωρώ ότι με την Εθνική υπάρχει ένας κοινός, μεγαλύτερος στόχος. Όλοι κοιτάμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, σε αντίθεση με τον σύλλογο, όπου εκεί έχεις τον χρόνο να το «βρεις» με τις συμπαίκτριές σου».
Επειδή κάνατε αναφορά στην Αμερική, εφέτος στο κολεγιακό πρωτάθλημα η Κέιτλιν Κλαρκ βρέθηκε στο επίκεντρο της προσοχής, με πολλούς να εκτιμούν ότι ήδη έχει δημιουργήσει ένα νέο «ρεύμα» και μια νέα εποχή στο μπάσκετ Γυναικών. Μπορεί μελλοντικά στην Ελλάδα να έχει το άθλημα στην κατηγορία των γυναικών πρωταγωνιστικό ρόλο;
Γεωργία Γρηγοροπούλου: «Αυτό είναι μια πολύ μεγάλη κουβέντα γιατί θεωρώ ότι είναι πάρα πολύ διαφορετική η νοοτροπία. Στην Αμερική βλέπουν πάρα πολλοί τον γυναικείο αθλητισμό, κάτι το οποίο ζηλεύω και θα ‘θελα κάποια στιγμή να δω και στην Ελλάδα. Απλά για να συμβεί, πρέπει να αλλάξουν πολλά πράγματα. Με πρώτη τη νοοτροπία που υπάρχει. Αν αλλάξει αυτή και δεν αποτρέψουμε ένα μικρό κορίτσι που θα θελήσει να ασχοληθεί με το μπάσκετ λέγοντάς του “αυτό είναι αγορίστικο σπορ”, τότε θα έχει γίνει μία αρχή. Πιστεύω ότι υπάρχει η θέληση να γίνουν τέτοια βήματα για να προωθηθεί και να προβληθεί περισσότερο το μπάσκετ Γυναικών και ο κόσμος μπορεί να ακολουθήσει».
Σταυρούλα Παπαδάκη: «Σίγουρα το κολεγιακό πρωτάθλημα στην Αμερική έχει εμπνεύσει τον κόσμο. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα ο “κύκλος” μου συζητάει πώς έχει ανέβει το επίπεδο του κολεγιακού μπάσκετ στην κατηγορία των γυναικών. Πιστεύω ότι είναι και αυτό μία αρχή. Πρώτα πρέπει να δεις το ερέθισμα, στη συνέχεια να το λάβεις και να το επεξεργαστείς και μετά να αντιδράσεις. Επομένως, πιστεύω ότι υπάρχει πιθανότητα να εξελιχθεί το μπάσκετ στην Ελλάδα, αλλά όπως είπε και η Τζο, ακόμη είμαστε αρκετά πίσω».
Εύα Κουμαντσιώτου: «Πιστεύω ότι τώρα, με τη διοργάνωση του Ευρωμπάσκετ 2025 στην Ελλάδα το επόμενο καλοκαίρι, θα αρχίσουν τα ερεθίσματα να γίνονται περισσότερα. Ελπίζουμε ο κόσμος να έρθει στο γήπεδο να παρακολουθήσει. Να το γεμίσει και μέσα από αυτήν τη διοργάνωση οι φίλαθλοι να αγαπήσουν και το γυναικείο μπάσκετ. Έχουν ξεκινήσει ήδη πολλές προσπάθειες και ελπίζουμε στο μέλλον να γίνουν μεγαλύτερες».
Σε λίγες ημέρες θα διεξαχθεί στα Ιωάννινα, όπου βρίσκεστε, το τουρνουά «Βάσω Μπεσκάκη». Τι έχετε ακούσει για εκείνη;
Γεωργία Γρηγοροπούλου: «Την είχα γνωρίσει κι εκείνο που θυμάμαι είναι ότι έμπαινε στο γήπεδο και μόλις την έβλεπαν όλοι χαμογελούσαν. Έφερνε πάντα μια θετική ενέργεια. Σίγουρα τής αξίζει η τεράστια προσπάθεια που γίνεται τα τελευταία χρόνια με το τουρνουά που είναι αφιερωμένο στη μνήμη της. Είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε».
Σταυρούλα Παπαδάκη: «Η αλήθεια είναι ότι προσωπικά δεν την είχα γνωρίσει. Έχω ακούσει όμως, ότι έχει κάνει πολλά πράγματα για το γυναικείο μπάσκετ στην Ελλάδα. Όπως είπε και η Τζο, σίγουρα αξίζει όλη η προσπάθεια που γίνεται, γιατί τιμάται η μνήμη της και όσα έχει προσφέρει και επίσης, αυτό το τουρνουά προσφέρει κάτι στο τωρινό μπάσκετ γυναικών το οποίο είναι πολύ όμορφο».
Εύα Κουμαντσιώτου: «Ούτε εγώ είχε τύχει να την γνωρίσω. Μέσω όμως του συγκεκριμένου τουρνουά τιμάται η μνήμη της και σίγουρα δεν θα ξεχαστεί».
Πιστεύετε ότι η δική σας γενιά θα αλλάξει το μπάσκετ Γυναικών στην Ελλάδα;
Γεωργία Γρηγοροπούλου: «Πιστεύω ότι υπάρχουν πολλά ταλέντα. Εκτός από αυτά όμως, υπάρχει και θέληση . Σε σχέση με τα παλαιότερα χρόνια τουλάχιστον, το γυναικείο μπάσκετ πλέον υποστηρίζεται αρκετά και βλέπω ότι πολλά κορίτσια που είναι στην ηλικία μας θέλουν να δουλέψουν και να φτάσουν στο επίπεδο των παικτριών που θαυμάζουμε».
Σταυρούλα Παπαδάκη: «Πιστεύω ότι τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή για τη γενιά μας να αλλάξει το μπάσκετ γυναικών στην Ελλάδα, από την στιγμή που έχει ήδη συμβεί στην Αμερική. Η πρόθεση υπάρχει. Το θέμα είναι να υπάρχει και η θέληση η οποία, όπως είπε η Τζο, υπάρχει. Είμαστε σε καλό δρόμο».
Εύα Κουμαντσιώτου: «Πράγματι, είμαστε σε καλό δρόμο. Υπάρχει διάθεση και ελπίζουμε για το καλύτερο!».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
Εθνική Γυναικών: Στο ERTFLIX το τουρνουά “Βάσω Μπεσκάκη” – Ελεύθερη η είσοδος
