Ο Πανιώνιος επικράτησε με 86-62 του Αμαρουσίου, στο πλαίσιο της 4ης αγωνιστικής της Stoiximan GBL και ο φόργουορντ του “Ιστορικού”, Χρήστος Σαλούστρος, μίλησε στην εκπομπή “Άμεσο Ριπλέι” του EOK WebRadio με τον Μενέλαο Σεβαστιάδη και τον Σπύρο Καβαλιεράτο.

Αναλυτικά όσα είπε:

Για το 3-1 ρεκόρ του Πανιωνίου στο ξεκίνημα: «Στην ομάδα μας όλοι έχουμε παίξει σε υψηλό επίπεδο, υπάρχουν και παιδιά που έχουν παίξει Ευρωλίγκα. Οι περισσότεροι είναι παιδιά που έχουν “φάει με το κουτάλι” τα ευρωπαϊκά και τα ελληνικά γήπεδα. Είναι πολύ σημαντικό ότι “δέσαμε” σε μια χρονική καμπή που πρέπει να κάνεις νίκες.

Η GBL πλέον με τις 12 ομάδες δε σου αφήνει πολλά περιθώρια να κάνεις ήττες, γιατί θα τις βρεις μπροστά σου. Βρισκόμαστε στο 3-1 και έχοντας αποδώσει στα τελευταία 2 παιχνίδια. Από ‘κει και πέρα, έχουμε δύο πολύ δύσκολα εκτός έδρας ματς, όπου αν θέλουμε να δώσουμε αξία σε ό,τι έχουμε κάνει έως τώρα, πρέπει να πάμε και στα δύο ματς, να μπούμε όσο πιο δυνατά γίνεται και να φέρουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα».

Για την πρόοδό τους με το πέρασμα των εβδομάδων: «Όταν έχεις ένα ρόστερ 10 παικτών, ίσως και παραπάνω, που είναι ισάξιοι και με 2 παίκτες σε κάθε θέση, είναι δύσκολο να μπεις στη λογική του ενός ματς την εβδομάδα και ότι κρίνεσαι γι’ αυτό. Μέσα σε αυτές τις εβδομάδες έχουμε κάνει πρόοδο.

Δεν είναι εύκολο και να κρατήσεις και τον παίκτη που έχει συνηθίσει να έχει διπλές υποχρεώσεις. Όσο περνάει ο καίριος και “δένουμε” περισσότερο, θα έρχονται ακόμη περισσότερα. Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει αυτή η ροή και να είμαστε υγιείς, έτσι ώστε να καταφέρνουμε κάθε βδομάδα να παρουσιάζουμε το πρόσωπο που παρουσιάσαμε με το Μαρούσι».

Για τον φετινό στόχο: «Για να είμαστε ειλικρινείς, η ομάδα δε φτιάχτηκε απλά για να μείνει κατηγορία. Δεν αξίζει να λεγόμαστε νεοφώτιστοι και δεν αξίζει ούτε στο κομμάτι της ομάδας, απ’ την άποψη ότι έχει γίνει μια πολύ μεγάλη και σημαντική προσπάθεια απ’ τους ανθρώπους της ομάδας να την ανεβάσουν κατηγορίες τα τελευταία δύο χρόνια. Έχει γίνει μια προσπάθεια να έρθουν παίκτες εγνωσμένης αξίας, παρ’ ότι έχουμε ένα ματς τη βδομάδα. Είναι λίγο ουτοπικό να λέμε ότι απλά πάμε για την παραμονή.

Ένας εφικτός στόχος για αρχή είναι τα play-offs, αλλά εγώ προσωπικά δε μπορώ να μιλήσω γι’ αυτό, τους στόχους τους θέτει ο προπονητής και η διοίκηση, οι παίκτες τους εκτελούν. Το μόνο που πρέπει να κάνουμε εμείς είναι να κερδίζουμε τα παιχνίδια. Ας το απολαύσουμε. Απ’ την πρώτη μέρα που επέστρεψα στον Πανιώνιο είχα ένα πολύ όμορφο συναίσθημα και ότι γυρνάω σε γνώριμα λημέρια, αλλά και ότι η ομάδα έχει κόσμο, ιστορία και έχει αφήσει τη δική της παρακαταθήκη μέσα στο μπάσκετ.

Το ότι είμαι μέρος αυτής της προσπάθειας, και εγώ και όλα τα παιδιά, μόνο ικανοποιημένους πρέπει να μας αφήνει. Υπάρχουν απ’ τη διοίκηση όλα τα εχέγγυα και τα γύρω-γύρω για να πρωταγωνιστήσει η ομάδα κι εμείς πρέπει να το αποδείξουμε μες στο γήπεδο».

Για την ατμόσφαιρα στο παιχνίδι με το Μαρούσι: «Το Σάββατο (26/10), αλλά και στο ματς με τον ΠΑΟΚ, η ατμόσφαιρα ήταν πραγματικά πολύ όμορφη. Θύμισε… Αρτάκης θα πω εγώ, που έχω συνηθίσει εποχές του Πανιωνίου στο Αρτάκης. Ο Πανιώνιος ήταν η πρώτη μου χρονιά στην Α1 και ήταν κάτι πολύ όμορφο να αγωνίζεσαι με τη φανέλα του Πανιωνίου. Χαιρόμαστε πάρα πολύ που έρχεται ο κόσμος και μας βλέπει.

Θεωρώ πως στα πρώτα δύο παιχνίδια τούς έχουμε ανταποδώσει τη στήριξη. Είναι πολύ σημαντικό να έρχεται ο κόσμος, να δίνει τη φωνή του και τα λεφτά του και να παίρνει πίσω τη μαχητικότητα που δείχνουμε και το αποτέλεσμα, που όλους μας αφήνει χαρούμενους».

Για την αγάπη του κόσμου στο πρόσωπο των παικτών: «Λόγω του ότι ο Πανιώνιος ήταν η πρώτη μου ομάδα στη επαγγελματική κατηγορία, συναισθηματικά και μόνο είμαι αρκετά “δεμένος”. Άργησε λίγο η επιστροφή μου, αλλά ήρθε. Είμαι πολύ χαρούμενος. Εδώ στο Κουκάκι που μένω, υπάρχει κλαμπ των “Πανθήρων” όπου με πολλά παιδιά έχω παίξει συμπαίκτης στην ομάδα του Κουκακίου μικρός και η στήριξη είναι πολύ όμορφη.

Είναι μπασκετικοί άνθρωποι. Μιλάω με τους συμπαίκτες μου, ο Γκίκας μπορεί να βγει μια βόλτα και του μιλάει ο κόσμος. Εγώ βλέπω ακόμα ανθρώπους από όταν ερχόντουσαν στο Αρτάκης. Αν ρωτήσετε τον Χρήστο Σαλούστρο τι θέλει και τι φιλοδοξίες έχει, είναι να μπορεί να παίζει σε τέτοιο γήπεδο και να μπορεί όσα χρόνια θα είναι μέσα στον χώρο να βλέπει αυτήν τη στήριξη και να το ανταποδίδει».

Για τη Greek Basketball League: «Εδώ και αρκετά χρόνια η κατηγορία είναι 2 ταχυτήτων. Είναι πολύ όμορφο να βλέπεις όλες τις ομάδες να δίνουν “μάχες” και είναι πολύ σημαντικά τα ντέρμπι που γίνονται. Υπάρχουν πολύ ιστορικές ομάδες και κάθε βδομάδα θα δούμε ντέρμπι απρόβλεπτα. Όλα τα παιχνίδια έχουν να δώσουν πολλά πράγματα.

Το προϊόν είναι πάρα πολύ καλό, υπάρχει πολύ υλικό. Κάποιες φορές μπορεί και να αδικείται το μπασκετικό κομμάτι. Δεν το λέω κάπως, απλά θεωρώ ότι η προβολή σε συγκεκριμένα πράγματα, συγκεκριμένους φορείς και το κομμάτι μάρκετινγκ θα μπορούσε να ήταν λίγο μεγαλύτερο».

Για τον λόγο που συνεχίζει να παίζει: «Το γεγονός ότι κάθε φορά που μπαίνω στο γήπεδο να παίξω παρ’ όλους τους καθημερινούς όνους που έχω, το ότι φοράω αυτό το σορτσάκι και τη φανέλα, μου δίνει ένα συναίσθημα που δε μπορώ να το περιγράψω και που ξέρω ότι αύριο-μεθαύριο αυτό είναι που θα μου λείπει.

Επίσης, διαθέτοντας μια εμπειρία και γνωρίζοντας τον εαυτό μου, θέλω να δίνω κάθε φορά το 100% των δυνατοτήτων μου ώστε να κερδίζει η ομάδα. Είναι το μόνο που με ενδιαφέρει. Ξέρω ότι όταν πρωταγωνιστεί μια ομάδα, ακόμα και να μην είναι εσύ ο ίδιος πρωταγωνιστής, είσαι σε μια ομάδα που κερδίζει».

Για το αν θα ήθελε να κλείσει την καριέρα του στον ΕΦΑΟΖ, μαζί με τους άλλους παλιούς συμπαίκτες του στον Φιλαθλητικό: «Δεν το έχουμε συζητήσει ποτέ. Θεωρώ ότι αν κάτσουμε κάποια στιγμή και το “πετάξει” ένας σαν ιδέα, θα συμφωνήσουμε αμέσως όλοι. Μας συνδέει αυτή η ομάδα όλους και μας έχει βοηθήσει τα μέγιστα.

Και μόνο που αναπολώ κάποιες φορές τι έχει καταφέρει ο Γιάννης, ο Θανάσης, εγώ με τον Γκίκα, ο Καμπερίδης και όλα τα υπόλοιπα παιδιά, είναι κάτι πολύ σημαντικό και όμορφο. Αν θα γίνει αυτό δεν το ξέρω, θα ήταν πάρα πολύ όμορφη σαν σκέψη το να γινόταν όμως. Κανείς δεν ξέρει, θα το προωθήσω εγώ να δω πού βρισκόμαστε. Εντάξει, ο Γιάννης αργεί ακόμα, αλλά εγώ με τον Γκίκα είμαστε πιο κοντά σε αυτό. Θα ήταν όμορφο».