Η Τζέσικα Σέπαρντ, καλοκαιρινό “μπαμ” του Αθηναϊκού, αποκάλυψε στην ΕΡΤ τους λόγους που επέλεξε την ελληνική ομάδα, ενώ δεν παρέλειψε να μιλήσει και για τα της σχέδια.
Έπειτα από μία μεγάλη θητεία στο υψηλότερο επίπεδο γυναικείου μπάσκετ στον κόσμο, δηλαδή το WNBA και τις Μινεσότα Λινξ, όπως επίσης ένα πέρασμα από την ιταλική Βενέτσια, η Αμερικανίδα μετακόμισε στην Αθήνα.
Η συνέντευξη της Τζέσικα Σέπαρντ στην ΕΡΤ:
Πώς αποφάσισες να έρθεις στην Ελλάδα και να παίξεις για τον Αθηναϊκό;
“Όταν μου τηλεφώνησαν και μου είπαν το πλάνο τους, μου άρεσε αυτό που άκουσα για την ομάδα και ειδικά για το μέλλον. Εγώ ήθελα να δω όλες μου τις επιλογές και ακόμα διαπραγματευόμασταν με άλλους μεγάλους συλλόγους από την Ευρώπη, όμως είδα ότι ήταν η καλύτερη επιλογή για την καριέρα μου μακροπρόθεσμα το να έρθω φέτος εδώ, σε αυτή την ομάδα.
Το γεγονός ότι η διάρκεια του πρωταθλήματος είναι μικρή και μπορώ να επιστρέψω στο WNBA έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην απόφασή μου. Οπότε όλοι αυτοί οι λόγοι συνδυαστικά με έκαναν να έρθω εδώ”.
Πώς νιώθεις που παίζεις για τον Αθηναϊκό; Είναι τελείως μία νέα κατάσταση για εσένα...
“Ναι, είναι πολύ διαφορετικό. Νομίζω ότι είναι η πρώτη φορά, πιθανώς, που παίζω ένα παιχνίδι την εβδομάδα. Ακόμη και στο γυμνάσιο, έπαιζα πολλά παιχνίδια την εβδομάδα. Είναι καινούργιο για εμένα. Νομίζω ότι είναι μια ευκαιρία να συνεχίσω να δουλεύω σε πτυχές του παιχνιδιού μου, που θέλω να βελτιώσω για τα επόμενα χρόνια. Κι έτσι το βλέπω, ως μια ευκαιρία να γίνω καλύτερη μέσα στην εβδομάδα, θέτοντας μεγάλους στόχους για τα Σαββατοκύριακα”.
Έχεις παίξει στην Ιταλία, έχεις κερδίσει ένα Πρωτάθλημα, είσαι η MVP του EuroCup. Σου λείπει λίγο να παίζεις στο EuroCup ή στην EuroLeague γυναικών;
“Νομίζω ότι όλες οι άλλες προσφορές που είχα ήταν ομάδες της EuroLeague. Και έτσι το να πω όχι σε αυτό ήταν δύσκολο για μένα, γιατί προφανώς θέλω να παίξω στο υψηλότερο επίπεδο. Θέλω να παίξω με τον καλύτερο ανταγωνισμό. Αλλά την ίδια στιγμή, ξέρω πως θα επιστρέψω στο WMBA αυτό το καλοκαίρι, θα έχω προφανώς αυτό το επίπεδο για να αγωνιστώ.
Οπότε σίγουρα θα μου λείψει αυτό το κομμάτι. Ταυτόχρονα, νομίζω ότι μπορώ να το χρησιμοποιήσω ως ευκαιρία να βελτιωθώ σε διάφορες πτυχές του παιχνιδιού μου και να βελτιώσω τον εαυτό μου”.
Ποιος είναι ο στόχος της ομάδας για φέτος;
“Πιστεύω πως ο στόχος είναι να μεγιστοποιήσουμε τις δυνατότητές μας. Πιστεύω ότι η ομάδα έχει υψηλά στάνταρ. Προφανώς, έχουν κερδίσει ένα πρωτάθλημα στο παρελθόν. Έχουν κάνει σπουδαία πράγματα εδώ και νομίζω ότι θέλουν να επιστρέψουν σε αυτό το επίπεδο. Οπότε νομίζω ότι ο στόχος φέτος είναι να “χτίζουμε” κάθε εβδομάδα και να γινόμαστε όλο και καλύτερες ως ομάδα και να προσπαθούμε να δούμε πού θα μας βγάλει αυτό”.
Βλέπεις τον εαυτό σου πάνω από ένα χρόνο στον Αθηναϊκό; Ξέρω ότι είναι μια πρώιμη ερώτηση…
“Νομίζω ότι είναι μια ερώτηση που είναι δύσκολο να απαντηθεί αυτή τη στιγμή. Νομίζω ότι ο σύλλογος έχει πολύ υψηλούς στόχους για το τι θέλει να πετύχει. Και προφανώς, επενδύουν πολλά σε αυτή την ομάδα. Είναι δύσκολο για μένα, δεν είμαι σίγουρη τι να πω για το μέλλον, τι θα κάνω, επειδή ποτέ δεν ξέρεις”.
Μίλησε μας για τα διαφορετικά σημεία του ευρωπαϊκού μπάσκετ με το αμερικανικό.
“Υπάρχουν διαφορετικές νοοτροπίες στο επιθετικό και στο αμυντικό παιχνίδι. Νομίζω ότι στο WNBA, προφανώς, έχεις τους καλύτερους αθλητές και τους πιο ταλαντούχους παίκτες. Βέβαια και στην Ευρώπη υπάρχουν πολύ ικανοί παίκτες. Το επίπεδο δεξιοτήτων στην Ευρώπη είναι διαφορετικό απ’ ότι στην Αμερική.
Επίσης όσον αφορά την άμυνα, στην Αμερική, δεν μπορείς να είσαι στη ρακέτα για τρία δευτερόλεπτα στην άμυνα. Οπότε νομίζω ότι και αυτό κάνει τη διαφορά. Νομίζω ότι βλέπεις λίγο περισσότερο παιχνίδι ένας εναντίον ενός, σε αντίθεση με την Ευρώπη, όπου οι επιθέσεις χρειάζονται περισσότερες πάσες και σκριν. Θα δείτε την μπάλα να κινείται πολύ περισσότερο. Στο τέλος της ημέρας, για μένα, είναι μπάσκετ και στα δύο μέρη”,
Πώς αποφάσισες να παίξεις με την Εθνική Σλοβενίας;
“Το είδα απλώς σαν ευκαιρία. Προφανώς, κάνοντας αυτό, άφησα την ευκαιρία να παίξω για την Team USA στο μέλλον”.
Γι’ αυτό ρωτάω ακριβώς.
“Ναι είναι πολύ δύσκολο, αλλά το μπάσκετ, το αγαπάω μεν, αλλά είναι και η δουλειά μου. Τι θα με βάλει στην καλύτερη κατάσταση για το μέλλον; Προφανώς το να πάρεις ευρωπαϊκό διαβατήριο σε φέρνει σε πολύ καλή κατάσταση. Μίλησα και με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, αλλά νομίζω, η Σλοβενία, είναι μία καλή επιλογή. Το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα έρχεται αυτό το καλοκαίρι και έχουμε την ευκαιρία να προκριθούμε”.
Παρακολουθείς την EuroLeague σε άνδρες ή γυναίκες στην τηλεόραση; Ποια είναι η αγαπημένη σου ομάδα;
“Μου αρέσει η Μιλάνο στους άνδρες γενικά. Αλλά φέτος, μου αρέσει πολύ και η ανδρική ομάδα της Φενέρμπαχτσε, μόνο και μόνο επειδή γνωρίζω κάποιους από τους παίκτες. Πήγα στο κολέγιο με έναν από αυτούς”.
Θες να μας τον αποκαλύψεις;
“Αναφέρομαι στον Μπόνζι Κόλσον. Ήμασταν συμφοιτητές και μοιραστήκαμε πολλές κοινές στιγμές, κοινές εμπειρίες και χαίρομαι, που θεωρείται ένας από τους κορυφαίους small forward στη EuroLeague”.
Στο ΝΒΑ, τον Γιάννη Αντετοκούνμπο τον γνωρίζεις φαντάζομαι… Έχετε μιλήσει καθόλου;
“Όχι, δεν έχω γνωρίσει τον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Γνωρίζω πολύ κόσμο στο ΝΒΑ, αλλά δεν έχω ανταλλάξει κουβέντες με τον Γιάννη”.
Σου λείπουν καθόλου οι Μινεσότα Λινξ; Δύσκολο να είσαι μακριά και από την οικογένεια σου…
“Προφανώς, έχτισα πολλές σχέσεις στη Μινεσότα και αυτός ο οργανισμός με φρόντισε πολύ. Νομίζω λοιπόν ότι, προφανώς, σου λείπουν αυτοί οι άνθρωποι και τους επευφημώ συνέχεια, για όσα έχουν πετύχει αυτό το καλοκαίρι.
Φυσικά μιλάω με την οικογένειά μου κάθε μέρα, οπότε αυτό με βοηθάει ψυχολογικά. Τους περιμένω να έρθουν σε λίγο καιρό. Στην Ιταλία, βρήκα “το σπίτι μου μακριά από το σπίτι μου” και έτσι το να φύγω από εκεί ήταν μια πολύ δύσκολη απόφαση για μένα. Βέβαια στην Ελλάδα, είναι όλοι υπέροχοι στον σύλλογο, ενώ είστε ένας πολύ φιλόξενος λαός. Θα βρω τη θέση και τη ρουτίνα μου εδώ, όμως φυσικά, μου λείπει η οικογένειά μου όλη την ώρα”.
Νιώθεις ότι πρέπει να δώσεις συμβουλές στις συμπαίκτριές σου λόγω της εμπειρίας σου στο επαγγελματικό γυναικείο μπάσκετ; Στην Ελλάδα είναι semi-pro, το συγκεκριμένο άθλημα.
“Ήξερα ότι θα χρειαζόμασταν ηγεσία από εμένα. Προφανώς, θέλω να το κάνω με οποιονδήποτε τρόπο. Είναι διαφορετικό για κάθε συμπαίκτρια. Μερικοί άνθρωποι θέλουν συμβουλές. Θέλουν να βοηθηθούν. Μερικοί άνθρωποι θέλουν απλώς ενθάρρυνση.
Νομίζω ότι είμαι απλώς εκεί για ό,τι χρειάζονται. Προφανώς, αν μου κάνουν ερωτήσεις, θα μοιραστώ ευχαρίστως τις εμπειρίες μου. Μετά σκέφτομαι ότι μόνο μέσα στο γήπεδο, είναι σημαντικό να δείξω τι σημαίνει να είσαι επαγγελματίας”.
Και μια τελευταία ερώτηση. Είσαι 28. Σκέφτεσαι από τώρα με τι θα είσαι ευτυχισμένη όταν αποσυρθείς από το μπάσκετ;
“Για μένα, δεν έχει να κάνει με το μπάσκετ. Όταν ο κόσμος με θυμάται, δεν θέλω να είμαι μια μπασκετμπολίστρια. Προφανώς, έχω πετύχει πράγματα στην καριέρα μου. Έχω ακόμα πράγματα που θέλω να πετύχω, αλλά δεν θέλω να είναι αυτό, που θα με θυμάται ο κόσμος.
Θέλω να είναι ο άνθρωπος που είμαι. Όπου κι αν πάω, θέλω τα άτομα που συναναστράφηκα να θυμούνται την Τζέσικα σαν άνθρωπο, όχι σαν αθλήτρια του μπάσκετ. Νομίζω ότι αυτά τα πράγματα, είναι πολύτιμα για μένα. Στο τέλος της ημέρας, το μπάσκετ πρόκειται να σταματήσει. Αλλά ποιος είσαι ως άνθρωπος, το εκτιμώ πολύ περισσότερο από το μπάσκετ”.
