Μια ακόμα παρακαταθήκη άφησε ο Ρικ Πιτίνο φεύγοντας από την Ελλάδα, καθώς σε συνέντευξή του στο Business News Magazine, μίλησε για την ηγεσία, τα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει ο leader, για το μάνατζμεντ και φυσικά για το μπάσκετ!
Ο προπονητής που άλλαξε την εικόνα του Παναθηναϊκού από τον Δεκέμβριο, όταν ανέλαβε την τεχνική του ηγεσία, μίλησε στον συνάδελφο Δημήτρη Τσουκαλά σε μια απολαυστική και ιδιαίτερα αποκαλυπτική συνέντευξη.
Ειδικά για τον τρόπο που πρέπει να φέρεται ο ηγέτης, είτε πρόκειται για μια ομάδα μπάσκετ, είτε για μια εταιρία!
Ακολουθούν αποσπάσματα της συνέντευξης στον Δημήτρη Τσουκαλά για το Βusiness News Magazine.
Τι λέει για την ηγεσία και τους ηγέτες
Έχετε μελετήσει εκτενώς, έχετε γνωρίσει, έχετε συναναστραφεί και προπονήσει ηγέτες. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά που κατά τη γνώμη σας θα πρέπει να διαθέτει ένας ηγέτης; Έχετε εντοπίσει κάποια κοινά στοιχεία μεταξύ ηγετών;
“Πρώτος και κύριος κανόνας είναι πως ο ηγέτης πάντα βάζει τους ανθρώπους των οποίων ηγείται πάνω από τον εαυτό του. Τους κάνει πάντοτε προτεραιότητά του.
Δεύτερον, ένας ηγέτης είναι πάντα άκρως οργανωμένος και προετοιμασμένος, ακόμη και για πράγματα που οι άλλοι δεν παρατηρούν. Πρέπει να είναι έτοιμος για το αναπάντεχο, για το απροσδόκητο.
Ένα ακόμη βασικό γνώρισμα του ηγέτη είναι πως επιβραβεύει τους ανθρώπους των οποίων ηγείται όταν καταγράφουν επιτυχίες.
Ακόμη, ένας ηγέτης οφείλει να χαρακτηρίζεται από επίπεδο πειθαρχίας ανάλογο με εκείνο που ζητάει να επιδεικνύουν οι άνθρωποί του.
Τέλος, ένα πολύ σημαντικό χαρακτηριστικό που κατέχουν οι μεγάλοι ηγέτες, είναι πως γνωρίζουν τον τρόπο να βελτιώνουν -τόσο σε ατομική όσο και σε ομαδική βάση- το επίπεδο όλων εκείνων που «εργάζονται» για αυτούς. Ξέρουν πώς να τους οδηγούν σε υψηλότερο επίπεδο, εφαρμόζοντας τακτικές που τους δίνουν κίνητρο”.
-Έχετε υποστηρίξει σε συνεντεύξεις και βιβλία σας πως «η ταπεινότητα (humility) αποτελεί το πραγματικό κλειδί για την επιτυχία». Τι σας κάνει να το πιστεύετε;
“Η ταπεινότητα σε κρατάει «πεινασμένο». Αυτή είναι που κάνει το μυαλό σου να παραμένει δημιουργικό. Όταν χάνεις την ταπεινότητά σου, νομίζεις πως πλέον «έχεις φτάσει». Πιστεύεις πως κατέχεις όλες τις απαντήσεις. Για να γίνεις, όμως, σπουδαίος ηγέτης, θα πρέπει να έχεις την ικανότητα να ακούς.
Πρέπει να ακούς τους ανθρώπους σου, εκείνους που βρίσκονται γύρω σου. Θα πρέπει να ακούς τι σου λένε για τα προβλήματα και τις λύσεις τους. Εάν προσπαθείς να περιστοιχίζεσαι από ανθρώπους που δεν είναι τόσο έξυπνοι όσο εσύ, τότε δεν διαθέτεις χαρακτηριστικά σπουδαίου ηγέτη. Πάντα προσπαθούσα να προσλαμβάνω ανθρώπους που γνωρίζουν περισσότερα από εμένα σε συγκεκριμένους τομείς, όπως για παράδειγμα την άμυνα ζώνης ή την επίθεση απέναντι σε άμυνα ζώνης.
Πρέπει πάντα να προσλαμβάνεις ανθρώπους χωρίς να σε φοβίζουν οι γνώσεις τους. Εάν προσλάβεις ανθρώπους με λιγότερες ικανότητες και δεν μπορούν να προχωρήσουν μπροστά, τότε προφανώς δεν διαθέτεις την ταπεινότητα που απαιτείται. Η φιλοσοφία μου αυτή είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους πάνω από 30 βοηθοί προπονητές που εργάστηκαν στο επιτελείο μου εξελίχθηκαν στη συνέχεια της καριέρας τους σε πρώτους προπονητές. Πάντα προσλαμβάνω ιδιαίτερα ταλαντούχους ανθρώπους, από τους οποίους μπορώ να πάρω το μέγιστο.
Όταν χάνεις την ταπεινότητά σου, χάνεις την «πείνα» σου. Χάνεις το κίνητρο, τη δύναμη που σε οδηγεί. Νομίζεις πως πια είσαι «εκεί». Συνήθως, όμως, κινείσαι προς την αντίθετη κατεύθυνση”.
Το σπουδαιότερο μάθημα που πήρε, περί ηγεσίας
Ποιο θα λέγατε πως ήταν το σπουδαιότερο μάθημα περί ηγεσίας που λάβατε σε όλα αυτά τα χρόνια της σπουδαίας προπονητικής σας καριέρας; Θα μπορούσατε να μοιραστείτε μια ιστορία μαζί μας;
“Φυσικά. Ο τίτλος της είναι «Να είσαι ο αγγελιαφόρος του εαυτού σου» (Βe your own messenger).
Ήμουν προπονητής στους New York Knicks και «τρέχαμε» ένα καταπληκτικό σερί νικηφόρων εμφανίσεων, το μεγαλύτερο στην ιστορία της ομάδας. Ετοιμαζόμασταν να αντιμετωπίσουμε τους Los Angeles Lakers και εάν κατορθώναμε να νικήσουμε και αυτή την αναμέτρηση, θα καταρρίπταμε το ρεκόρ που διατηρούσαν οι Boston Celtics για τις περισσότερες -31 νομίζω- συνεχόμενες εντός έδρας νίκες.
Σημειώνω πως στη Νέα Υόρκη έπρεπε να διανύσουμε αρκετά μεγάλη απόσταση για να φτάσουμε στο γήπεδο για προπόνηση από τις περιοχές που μέναμε, ενώ υπήρχε και έντονη κίνηση στους δρόμους. O Bill Cartwright, o αναπληρωματικός μας center, αρρώστησε και είχε στομαχικές διαταραχές. Ενημέρωσε, λοιπόν, το γυμναστή μας πως ήθελε να μείνει στο κρεβάτι και να ξεκουραστεί και πως δεν ήταν σίγουρος εάν θα κατάφερνε να αγωνιστεί στο παιχνίδι. Τον χρειαζόμασταν, όμως.
Γι’ αυτό είπα στο γυμναστή: «Φέρε τον Bill εδώ, για να τον εξετάσει ο γιατρός της ομάδας». Σκέφτηκα πως ίσως να έβρισκε τον τρόπο να θεραπεύσει το πρόβλημα και ο Bill θα κατάφερνε να παίξει στον αγώνα εκείνης της βραδιάς. Χρησιμοποίησα, όμως, το γυμναστή για να μεταφέρω το μήνυμα. Αυτός, λοιπόν, είπε στον Cartwright: «Ο coach σε θέλει αμέσως εδώ, για να δεις το γιατρό».
Μόνο αυτό. Αυτό ήταν όλο. Δεν του μετέφερε πως τον χρειαζόμουν για τον αγώνα εκείνης της ημέρας.
Δεν του είπε: «Ο coach σε χρειάζεται για το παιχνίδι. Δεν μπορούμε να νικήσουμε τους Lakers χωρίς εσένα. Θα προσπαθήσουμε να βρούμε με το γιατρό μια λύση, για να μπορέσεις να παίξεις».
Του είπε μόνο πως θέλω να πάει να τον δει άμεσα ο γιατρός.
Ο Bill, λοιπόν, με τον οποίο παρεμπιπτόντως ήμασταν πολύ κοντά, σκέφτηκε πως δεν πιστεύω πως είναι άρρωστος. Θεώρησε ότι νομίζω ότι προσποιείται, για να χάσει την πρωινή προπόνηση. Ήρθε, λοιπόν, εκνευρισμένος, έπαιξε τελικά στο παιχνίδι, αλλά ήταν πολύ κακός, χάσαμε από τους Lakers και για τις επόμενες 10 ημέρες, σχεδόν δεν μου μιλούσε.
Τελικά, σε κάποια προπόνηση τον ρώτησα τι συμβαίνει: «Τι τρέχει, Big Bill; Γιατί κρατάς απόμακρη στάση; Γιατί δεν επικοινωνείς μαζί μου;». Μου απάντησε, όπως καταλαβαίνετε, πως ήταν εκνευρισμένος, επειδή δεν πίστεψα πως ήταν άρρωστος και τον έκανα να διανύσει όλη αυτή την απόσταση μέσα στην κίνηση για να πάει στο γιατρό της ομάδας, ενώ ήταν καταβεβλημένος και έκανε εμετούς.
Του εξήγησα πως είπα στο γυμναστή ότι δεν θα μπορούσαμε να κερδίσουμε χωρίς αυτόν και πως αν δεν τον κάναμε καλά, δεν θα είχαμε καμία ελπίδα απέναντι στους Lakers.
«Αυτός, πάντως, δεν είπε αυτό», ήταν η απάντησή του, τονίζοντας πως το μόνο που έφτασε σε αυτόν ήταν πως «ο coach είπε να πας αμέσως στο γιατρό».
Το ηθικό δίδαγμα, λοιπόν, αυτής της ιστορίας είναι πως πρέπει «να είσαι ο αγγελιαφόρος του εαυτού σου». Πρέπει εσύ να μεταφέρεις το μήνυμά σου στον ενδιαφερόμενο και να εκφράζεις τα σχετικά συναισθήματά σου.
Εάν είχα κάνει εγώ εκείνο το τηλεφώνημα, θα του είχα πεί: «Big Bill, δεν μπορούμε να κερδίσουμε χωρίς εσένα. Σε χρειαζόμαστε απεγνωσμένα. Ο γιατρός μπορεί να σου δώσει φαρμακευτική αγωγή για να νιώσεις καλύτερα απόψε». Αν το είχα κάνει, δεν θα είχε εκνευριστεί, θα είχε παίξει καλύτερα και θα είχαμε σπάσει το ρεκόρ των Celtics για τις περισσότερες συνεχόμενες εντός έδρας νίκες.
Βe your own messenger! Μη χρησιμοποιείτε κάποιον τρίτο, που μπορεί να «μεταφράσει» διαφορετικά το μήνυμά σας”.
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη του Ρικ Πιτίνο στο Business News Magazine ΕΔΩ.
