Η Στέλλα Ξανθοπούλου “φιλοξενήθηκε” στο WebRadio της ΕΟΚ, όπου μίλησε κατά βάση για τον ΠΑΣ Γιάννινα.
Αρχικά, η πολύπειρη γκαρντ αναφέρθηκε στα οκτώ σερί χρόνια της στην ομάδα: “Εγώ πριν πάω στον ΠΑΣ αγωνιζόμουν στον Ηρακλή και ήθελα να δω και ένα άλλο περιβάλλον και μια διαφορετική πόλη. Τότε προέκυψε ο ΠΑΣ και μετακόμισα στην πόλη των Ιωαννίνων. Δεν με αγαπούν μόνο σαν αθλήτρια, αλλά και σαν άνθρωπο. Πλέον για εμένα δεν είναι μια απλή ομάδα μπάσκετ, είναι οικογένεια. Εφόσον μπορώ να προσφέρω εκτός γηπέδου το κάνω με πολύ χαρά”.
Σχετικά με τις μελλοντικές προοπτικές, δήλωσε: “Φέτος αποδεχτήκαμε την πρόσκληση της FIBA για τη συμμετοχή στην Ευρώπη. Η προσπάθεια που καταβάλει η διοίκηση είναι αξιοπρόσεκτη και αξίζουμε αυτή την συμμετοχή στο EuroCup. Σίγουρα θέλουμε να είμαστε πιο τυχερές στην κλήρωση της διοργάνωσης.
Χαίρομαι πολύ που θα συμμετέχουμε σε διοργάνωση στην Ευρώπη. Ο κόσμος μάς στηρίζει και θα μας στηρίξει παραπάνω. Πέρυσι κάναμε αρκετά sold-out. Με χαροποιούν τα γεμάτα γήπεδα με υγιείς φιλάθλους που αγαπούν το μπάσκετ. Το EuroBasket βοήθησε πολύ τον κόσμο να δει την προσπάθεια μας”.
Όσον αφορά το ρόστερ της επόμενης σεζόν, τόνισε: “Είμαστε στη φάση της προετοιμασίας. Η δυναμική του ρόστερ θα είναι καλύτερη. Θα είμαστε πιο αθλητικές και γρήγορες. Θα έχουμε μια πολύ καλή χρονιά και ελπίζουμε να μείνουμε υγιής ομάδα. Έχουμε δίψα στον ΠΑΣ Γιάννινα για διακρίσεις”.
Ερωτηθείσα για το ξεκίνημά της στο μπάσκετ και το κίνητρο που είχε τότε, απάντησε: “Εγώ ξεκίνησα σε ηλικία τριών χρονών, επειδή έπαιζε ο πατέρας μου. Πάντα μού έλεγαν να επικεντρωθώ στο σχολείο, αλλά αποφάσισα από μικρή ότι ήθελα να ασχοληθώ με το άθλημα. Έβλεπα πολλά βίντεο. Όταν ξεκίνησε η Εβίνα Μάλτση είχα πρότυπο και μια γυναίκα αθλήτρια. Θυμάμαι πάντα τον εαυτό μου με μια μπάλα μπάσκετ”.
Αναφορικά με τη διακοπή της από το μπάσκετ, εξήγησε: “Ήταν η πρώτη χρονιά που είχαμε δηλώσει στην Α1 Γυναικών και είχα κλείσει στον Σπόρτιγκ με την προϋπόθεση ότι θα έχω όλα τα απαραίτητα για την παραμονή μου.
Εν τέλει δεν έτυχε αυτό, γύρισα ξανά στον ΠΑΣ και από τότε δεν έφυγα ξανά. Τότε, όταν άρχιζε ο covid, ήταν να πέσει η ομάδα και δεν έπεσε κανένας σύλλογος. Έκτοτε ήμουν πιεσμένη και αποφάσισα να σταματήσω. Ήταν το ιδανικότερο για μένα τότε.
Είχα ζήσει και για ένα εξάμηνο στο εξωτερικό. Ταξίδεψα και είδα διαφορετικά πράγματα που με βοήθησαν. Είχα επισκεφτεί ψυχολόγο και συνειδητοποίησα ότι μού έλειπε το μπάσκετ και αποφάσισα να ξεκινήσω πάλι.
Δεν έκανα καθόλου γυμναστική. Λόγω ενός τραυματισμού στο γόνατο δεν ήμουν σίγουρη αν θα μπορούσα να ανταπεξέλθω, αλλά η διοίκηση με στήριξε. Ο ΠΑΣ ήρθε και με ζήτησε ξανά στην ομάδα και παραμένω εδώ. Έθαψα ένα κομμάτι του εαυτού μου που με έκανε να νιώθω αδύναμη”.
Έπειτα μίλησε για τη φιλία της με την Ντίνα Σαρηγιαννίδου: “Για μένα η Ντίνα είναι ένας συνδετικός κρίκος με την ομάδα. Με βοηθάει πολύ στο να βελτιώνομαι και έχει εμμονή με το άθλημα. Είναι στήριγμα μου και με εμπνέει, μου δίνει κίνητρο. Θέλει να με δει να τα καταφέρω και εγώ”.
Τέλος, ρωτήθηκε αν το EuroBasket Γυναικών μπορεί να βοηθήσει το ελληνικό μπάσκετ: “Θέλω να πιστεύω πως ναι. Η ΕΟΚ έχει “απογειώσει” το ελληνικό μπάσκετ και υπάρχει βελτίωση. Θα υπάρξει στήριξη, το άθλημα είναι ένα”.
