Μωραΐτης, Φλιώνης, Μουράτος και Π. Καλαϊτζάκης μιλούν για την Εθνική

Οι Δημήτρης Μωραΐτης, Δημήτρης Φλιώνης, Βασίλης Μουράτος και Παναγιώτης Καλαϊτζάκης, που αγωνίστηκαν στο τελευταίο “παράθυρο”, μίλησαν για τη σημασία των αγώνων που δίνουν με την Εθνική ομάδα στα προκριματικά. 

Δημήτρης Μωραΐτης: “Τα παράθυρα μας βοηθούν πάρα πολύ να αναδείξουμε το ταλέντο μας και αυτά που μπορούμε να κάνουμε. Μας έχουν βοηθήσει πάρα πολύ και όχι μόνο εμένα, αλλά όλους τους παίκτες. Το γεγονός ότι παίζουμε με άλλες εθνικές ομάδες, η προσπάθεια που κάνουμε για να βγάλουμε κάποια πράγματα στο γήπεδο, αλλά και η επιθυμία μας να αποδείξουμε τις δυνατότητες μας, είναι κάτι που βοηθάει πάρα πολύ.

Μέσα από τη διαδικασία των Παραθύρων πραγματικά αισθανόμαστε ότι γινόμαστε καλύτεροι παίκτες. Οι εικόνες που παίρνω, προφανώς με κάνουν καλύτερο και με εξελίσσουν ως παίκτη. Προσωπικά με βοηθάει πάρα πολύ.

Κάθε Παράθυρο είναι ξεχωριστό. Εμείς ήμασταν και στο Ηράκλειο (στο προηγούμενο παράθυρο) όλοι μαζί, είμαστε δεμένοι, μας έχει κάνει πολύ καλό όλο αυτό και πιστεύω ότι παίζει ρόλο και η χημεία που έχουμε φτιάξει ως ομάδα και την οποία έχουμε δημιουργήσει μέσα από αυτούς τους αγώνες. Έτσι μας βγήκε και στον αγώνα με τη Σερβία. Ήμασταν όλοι δεμένοι”.

Δημήτρης Φλιώνης: “Τα Παράθυρα μας βοηθούν να γίνουν καλύτερη ομάδα. Είναι ένα γκρουπ παικτών, αυτοί των Παραθύρων, αλλά κι αυτοί που πηγαίνουν στις διοργανώσεις τα καλοκαίρια, που δημιουργούν μία ταυτότητα και μία σύνδεση μεταξύ τους. Ολη αυτή η διαδικασία αποτελεί μεγάλο κίνητρο για εμάς, ατομικά και ομαδικά, για να βρισκόμαστε εδώ κατά τη διάρκεια της χρονιάς. Μας φέρνει μία αποφόρτιση και δημιουργεί μία διαφορετική νότα και για εμάς είναι πολύ σημαντικό, ως Εθνική ομάδα, να βρισκόμαστε μέσα στη χρονιά, να δενόμαστε ώστε υπάρχει μία επαφή και μία ομοιογένεια.

Είναι μία εντελώς διαφορετική διαδικασία (αυτή των Παραθύρων), που σου δίνει κάτι ξεχωριστό ως παίκτη και ως χαρακτήρα.

Γενικά, όλοι οι Έλληνες παίκτες, έχουμε ένα πολύ συναγωνιστικό κλίμα και μία ευγενή άμιλλα, κάτι που δημιουργεί καλές ομάδες. Ομάδες, που είναι αυτό που λέει η λέξη: Ομάδα! Σιγά σιγά αλλάζουν μικρά κομμάτια στο παζλ. Τα Παράθυρα προσφέρουν αυτή τη δυνατότητα, αφού ήταν μικρές οι αλλαγές στο ρόστερ. Αφού υπάρχει η ομοιογένεια και ως παίκτες γουστάρουμε ο ένας τον άλλον, βγαίνει αυτό το αποτέλεσμα”.

Βασίλης Μουράτος: “Τα Παράθυρα αποτελούν μία πολύ καλή ευκαιρία για τους παίκτες που απαρτίζουν κυρίως την ομάδα των Παραθύρων να δείξουν τι μπορούν να κάνουν στο υψηλότερο επίπεδο, σε γήπεδα γεμάτα κι εκπροσωπώντας το εθνόσημο που κατά τη γνώμη μου είναι το σπουδαίο που μπορεί να ζήσει ένας αθλητής. Είναι μία πολύ παραγωγική διαδικασία για εμάς και να δείξουμε τι μπορούμε να κάνουμε στο υψηλότερο επίπεδο.

Στο παιχνίδι με τη Σερβία η ένταση ήταν πολύ μεγάλη, πονούσε όλο το σώμα μου και αισθανόμουν σαν να είχα παίξει τρία ματς μαζί. Αυτά τα ματς είναι πολύ διαφορετικά κι εμείς οι αθλητές τα βιώνουμε πολύ πιο έντονα, γιατί παίζουμε για την Εθνική ομάδα. Και όταν βλέπουμε γεμάτο γήπεδο, με τα παιδάκια να μας υποστηρίζουν είναι πολύ μεγαλύτερο το κίνητρο που έχουμε.

Δε νομίζω ότι χρειαζόμαστε επιπλέον κίνητρο, ή παραδείγματα άλλων εθνικών ομάδων για να μπούμε μέσα το γήπεδο και να τα δώσουμε όλα. Ξέρω τα παιδιά των Παραθύρων και τον χαρακτήρα τους και γνωρίζω καλά ότι έχουμε πολύ, μεγάλο κίνητρο ανεξαρτήτως άλλων παραδειγμάτων. Πιστεύουμε πολύ στους εαυτούς μας και σε όλο αυτό που έχουμε χτίσει τα τελευταία χρόνια, διότι καλώς ή κακώς, είναι περίπου η ίδια η δεξαμενή από την οποία αντλείται το ρόστερ των παραθύρων. Απλά πρέπει να κάνουμε υπομονή και στο τέλος ο καθένας θα πάρει την ευκαιρία του και αυτό  που αξίζει. Άλλος πιο γρήγορα, άλλος πιο αργά, θεωρώ ότι μέσα από αυτή τη διαδικασία (των Παραθύρων) όλοι οι παίκτες βγαίνουν κερδισμένοι.

Δεν ξέρω αν μπορούσαμε να εφεύρουμε τα Παράθυρα αν δεν υπήρχαν, αλλά ξέρω απλά ότι τα πάντα στο μπάσκετ είναι θέμα συγκοιριών. Με το γεγονός ότι έγιναν τα Παράθυρα προέκυψαν οι συνθήκες για να βρεθούν κάποια παιδιά στην Εθνική ομάδα, που σε άλλη περίπτωση μπορεί να μην προέκυπταν, ή να μην είχαν την ευκαιρία να βρεθούν. Νομίζω ότι καλώς προέκυψαν για τους περισσότερους παίκτες των Παραθύρων οι συνθήκες να παίξουν, ασχέτως με το τι μπορεί να γίνεται γύρω γύρω.

Η νίκη επί της Σερβίας ήταν συνδυασμός πολλών πραγμάτων μαζί. Ήταν σίγουρα προϊόν της πολύ μεγάλης θέλησης που αποτελούσαν αυτή την αποστολή και δεν αναφέρομαι μόνο στους παίκτες… Μιλάω για το προπονητικό επιτελείο, μιλάω για τους διοικούντες, μιλάω για τους γυμναστές. Κανείς δεν ήρθε να κάνει αγγαρεία. Όλοι θέλουν και βρίσκονται εδώ και να δίνουν τα πάντα για την Εθνική ομάδα.

Υπήρξαν παιδιά που  βγήκαν μπροστά λόγω χαρακτήρα και λόγω προσωπικότητας στο αγωνιστικό κομμάτι. Τέλος, το γήπεδο έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο. Το να παίζει η Εθνική ομάδα σε ένα γήπεδο με 8 χιλιάδες κόσμο είναι σημαντικό. Ήταν ο 6ος παίκτης μας, μας έδωσε πολύ μεγάλο κίνητρο και πραγματικά η νίκη αποκτά μεγαλύτερη σημασία, διότι είχαμε ήδη προκριθεί. Το γεγονός ότι παίξαμε έτσι και παρουσιαστήκαμε με αυτόν τον τρόπο απέναντι σε ένα μεγαθήριο που ήθελε το ματς, δίνει τεράστιο μέγεθος στη νίκη μας.”

Παναγιώτης Καλαϊτζάκης: “Δε θεωρώ ότι χρειαζόμαστε άλλο κίνητρο. Είμαστε κάποια παιδιά που παίζουμε μαζί από πέρσι κι έχουμε χτίσει κάτι. Ημασταν έτοιμοι και σίγουροι ότι μπορούσαμε να νικήσουμε τη Σερβία.

Αν δεν υπήρχαν τα Παράθυρα μπορεί να μην είχαμε την ευκαιρία να παίξουμε σε τέτοιου είδους παιχνίδια. Θεωρώ ότι μας έκανε καλό.

Δε νομίζω ότι πέραν από  εμάς τους ίδιους και τους προπονητές, μας πίστευε κανείς βλέποντας το ρόστερ της Σερβίας και το δικό μας. Έπαιξαν με παίκτες όπως ο Μιλουτίνοβ, ο Γιάραμαζ, ο Γιόβιτς που έχουν πάρει μέρος σε μεγάλες διοργανώσεις.

Ο κόσμος μάς βοήθησε πάρα πολύ, εμείς πιστέψαμε στους εαυτούς μας, παίξαμε όλοι μαζί, και πιστεύω ότι αποδείξαμε στον κόσμο, αλλά και στους εαυτούς μας ότι αυτή η χώρα έχει μέλλον, έχει παιδιά και θα έχει παιδιά. Μένει να υπάρχει πλάνο και να ξέρουμε πως θα βοηθήσουμε τους παίκτες, ώστε και οι παίκτες να βοηθήσουν κι αυτοί όσο μπορούν.

Ως Έλληνες έχουμε αποδείξει και στο παρελθόν ότι παίζουμε με καρδιά και την ψυχή μας. Έχουμε ικανότητα και θέληση.

Τον τελευταίο ενάμιση μήνα είχα έναν τραυματισμό στη μέση που με ταλαιπωρεί ακόμα και τώρα. Έμεινα αρκετά πίσω. Θέλω τόσο πολύ να μπω και να βοηθήσω. Και την ομάδα μου, τον Παναθηναϊκό. όμως, το γεγονός ότι βρέθηκα με την Εθνική μπροστά σε τόσο κόσμο, τόσα παιδιά και φορούσα τη φανέλα με το Εθνόσημο, ήταν κάτι απίστευτο και μου έδωσε κίνητρο. Μπήκα από το πρώτο λεπτό με τη σκέψη να βοηθήσω όσο μπορώ περισσότερο την ομάδα μου.

Το Παγκόσμιο Κύπελλο είναι πολύ μακριά. Το όνειρο όμως, όχι μόνο το δικό μου, αλλά όλων των παιδιών που βρισκόμαστε εδώ είναι ότι κάποια στιγμή μπορεί να παίξουμε στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Δεν είναι κάτι που σκέφτομαι όμως, αυτή τη στιγμή. Έχουμε δρόμο μπροστά μας”.