Ο τραυματισμός του Λευτέρη Λιοτόπουλου που χάνει τη συνέχεια του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος U16, μετρίασε τη χαρά του 2/2 που έκαναν οι Παίδες, ωστόσο, όπως τονίζει ο Τάσος Ροζακέας οι διεθνείς μας θα παίζουν πλέον και για τον άτυχο συμπαίκτη τους.
Το κάταγμα στον καρπό του δεξιού του χεριού, αφήνει τον Λιοτόπουλο εκτός διοργάνωσης, αρχής γενομένης από το σημερινό παιχνίδι με το Μαυροβούνιο (14/8, 15:15).
Το μυαλό των διεθνών μας βρίσκεται στον συμπαίκτη τους, όπως φαίνεται και από τα λόγια του Τάσου Ροζακέα στο επίσημο site της ΕΟΚ:
“Είχαμε την απώλεια του Λευτέρη και το πρώτο που βρίσκεται στο μυαλό μας είναι να είναι καλά το παιδί και να πάνε όλα καλά.
Είναι κρίμα… Κρίμα… Σίγουρα κάθε παιχνίδι μας από εδώ και πέρα θα είναι αφιερωμένο στον Λευτέρη.
Θα τα δίνουμε όλα και γι’ αυτόν, γιατί ένας πολύ καλός παίκτης, θα μας λείψει, αλλά είναι κι ένα παιδί… μάλαμα, ένα εξαιρετικό παιδί”.
Ο προπονητής της Εθνικής Παίδων, Βαγγέλης Ζιάγκος, δήλωσε πως όλοι οι παίκτες του θα κάνουν το κάτι παραπάνω, ξέρουν τι πρέπει να κάνουν μετά τον τραυματισμό του Λιοτόπουλου. Ο Ροζακέας συμφωνεί απολύτως:
“Εξασφαλίσαμε την πρώτη θέση στον όμιλο, που ήταν ένας στόχος μας. Τον πετύχαμε όλοι μαζί και όλοι μαζί και θα συνεχίσουμε με ψυχραιμία προσπαθώντας για το καλύτερο.
Θα πάμε στην επόμενη προπόνηση, στον επόμενο αγώνα και θα συνεχίσουμε να δουλεύουμε όλοι μαζί.
Το ίδιο κάναμε και στο δεύτερο παιχνίδι, μετά το αρχικό σοκ από τον τραυματισμό του Λευτέρη. Μείναμε συγκεντρωμένοι, προσπαθήσαμε σαν ομάδα και πήραμε τη νίκη.
Και στο τρίτο παιχνίδι του ομίλου, άσχετα με το αν έχουμε εξασφαλίσει την πρώτη θέση, πρέπει να είμαστε σοβαροί και να πάρουμε μία ακόμη νίκη, προχωρώντας σαν οικογένεια”.
Η λέξη «οικογένεια» ακούγεται συχνά πυκνά στα όσα λένε δημοσίως ή όχι τα μέλη αυτής της ομάδας.
Είναι κάτι που ίσως ξενίζει με δεδομένο ότι μιλάμε για μια Εθνική Παίδων, για το πρώτο Ευρωπαϊκό της Πρωτάθλημα και για παιδιά που έμειναν εκτός δράσης ουσιαστικά για δύο χρόνια εξαιτίας της πανδημίας:
“Δεν ξέρω…. Είναι γεγονός πάντως πως έτσι νιώθουμε όλοι.
Από την πρώτη μέρα προετοιμασίας εγώ προσωπικά και άλλα παιδιά νιώσαμε σαν να γνωριζόμαστε καιρό.
Κάποια παιδιά τα ήξερα από κάποιες άλλες συναντήσεις εθνικών ομάδων, αλλά νιώσαμε καλά όλοι μας ο ένας με τον άλλον από την αρχή και είδαμε ότι κάτι γερό μπορεί να γίνει, με όποιες δυσκολίες μπορεί να έκρυβε η προσπάθεια αυτή.
Χτίσαμε όμως ένα πολύ ωραίο κλίμα εντός και εκτός γηπέδου. Και τονίζω αυτό το «εκτός».
Είμαστε παντού μαζί, περνάμε καλά ο ένας με τον άλλον και χαιρόμαστε ο ένας την παρέα του άλλου”.
Το 2/2 και οι μεγάλες διαφορές που συνόδευσαν τις νίκες επί της Ισπανίας και της διοργανώτριας Βόρειας Μακεδονίας, δεν σημαίνει πως και τα μυαλά των «μικρών» έχουν πάρει αέρα:
“Είναι σημαντικό να μείνουμε ταπεινοί ότι κι αν γίνει. Να κρατήσουμε το κεφάλι κάτω και να δούμε που μπορούμε να φτάσουμε.
Εμείς ερχόμαστε πιο κοντά παιχνίδι με παιχνίδι, κουβεντιάζουμε ακόμη περισσότερο, αλλά κυρίως όλοι μας έχουμε ένα στόχο στο κεφάλι μας.
Είμαστε όλοι στο ίδιο μήκος κύματος. Αυτός ο κοινός στόχος είναι που μας δένει ακόμη περισσότερο”.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
